Ben kendimi aydın hissedenlerdenim. Bu akşam yemeğimi yerken bir yandan da televizyonda haberleri izliyordum. Haberlerde son günlerde sıkça duyduğumuz şehit haberleri ve etkisiz duruma getirme başlıklı haberler veriliyordu. Şu kadar Askerimiz şehit oldu, şu kadar terörist etkisiz hale getirildi haberleri eşliğinde yemeğimi yedim.
Daha sonra, şehit törenlerinde ağıt yakan analar, babalar, kardeşler, eşler ve çocuk manzaraları eşliğinde yemek yerken, iştahımın kaçmadığını, yemek masasından kalkmadığımı veya masayı toplayalım iştahım kaçtı demediğimi, yine yemek yerken bu haberleri izlemiyeyim demediğimi. Kanal değiştirme ihtiyacı hissetmediğimi fark ettim.
Sonrasında kendime ben ne yapıyorum? bana ne oldu? Sorularını sormaya ve cevaplarını aramaya başladım.
Gerçekten bana ne olmuştu, bu haberler eşliğinde ben nasıl yemek yiyebiliyordum. Niçin iştahım kaçmadı, niçin rahatsız olmadım ? Niçin ? niçin? Niçin?
Gerçekten bana ne olmuştu? Yoksa insancıl duygular diye adlandırılan, acıma, sevme, yardım, üzülme vb duygularımı kayıp mı etmiştim?
Acaba, ülkemizde kaç kişi bu manzaralar eşliğinde yemeğini yerken televizyonunu kapatmıştı veya yemekten doymadan kalkmıştı? Acaba kaç kişi, acaba kaç kişi, acaba kaç kişi,
Ben neden, o şehit cenazelerine katılan anaların, babaların, kardeşlerin, eşlerin, çocukların hissetlikleri acıyı hissetmemiştim, neydi bende bu davranışlara yol açan sebepler, acaba her gün şehit haberlerinin gelmesini kanıksamışmıydım, her gün etkisiz hale getirilme haberleri birer sayısal değer miydi benim için, neden bu olayları kanıksamıştım, bir olayın sık sık meydana geliyor olması, benim bu duyarsızlığımı haklı kılarmıydı.
Evet, ben bunların cevaplarını arıyorum. Siz sıradan veya sıra dışı insanlar, acaba siz demi benim gibi bu olayları, bu acı dolu sahneleri televizyonda izlerken bir yandan da yemek yemeye devam mı ediyorsunuz?
Cevabınız evet ise;
Sizlerinde, benim kendime sorduğum soruları kendinize sorma zamanı gelmiş demektir.
Bu akşam haberleri izlerken, hep birlikte kendimize bu soruları sormaya başlayalım. Çünkü geleceğin Türkiye’si bu sorulara vereceğimiz cevapların içinde saklıdır.
Ben kendimi aydın hissedenlerdenim. Bu akşam yemeğimi yerken bir yandan da televizyonda haberleri izliyordum. Haberlerde son günlerde sıkça duyduğumuz şehit haberleri ve etkisiz duruma getirme başlıklı haberler veriliyordu. Şu kadar Askerimiz şehit oldu, şu kadar terörist etkisiz hale getirildi haberleri eşliğinde yemeğimi yedim.
Daha sonra, şehit törenlerinde ağıt yakan analar, babalar, kardeşler, eşler ve çocuk manzaraları eşliğinde yemek yerken, iştahımın kaçmadığını, yemek masasından kalkmadığımı veya masayı toplayalım iştahım kaçtı demediğimi, yine yemek yerken bu haberleri izlemiyeyim demediğimi. Kanal değiştirme ihtiyacı hissetmediğimi fark ettim.
Sonrasında kendime ben ne yapıyorum? bana ne oldu? Sorularını sormaya ve cevaplarını aramaya başladım.
Gerçekten bana ne olmuştu, bu haberler eşliğinde ben nasıl yemek yiyebiliyordum. Niçin iştahım kaçmadı, niçin rahatsız olmadım ? Niçin ? niçin? Niçin?
Gerçekten bana ne olmuştu? Yoksa insancıl duygular diye adlandırılan, acıma, sevme, yardım, üzülme vb duygularımı kayıp mı etmiştim?
Acaba, ülkemizde kaç kişi bu manzaralar eşliğinde yemeğini yerken televizyonunu kapatmıştı veya yemekten doymadan kalkmıştı? Acaba kaç kişi, acaba kaç kişi, acaba kaç kişi,
Ben neden, o şehit cenazelerine katılan anaların, babaların, kardeşlerin, eşlerin, çocukların hissetlikleri acıyı hissetmemiştim, neydi bende bu davranışlara yol açan sebepler, acaba her gün şehit haberlerinin gelmesini kanıksamışmıydım, her gün etkisiz hale getirilme haberleri birer sayısal değer miydi benim için, neden bu olayları kanıksamıştım, bir olayın sık sık meydana geliyor olması, benim bu duyarsızlığımı haklı kılarmıydı.
Evet, ben bunların cevaplarını arıyorum. Siz sıradan veya sıra dışı insanlar, acaba siz demi benim gibi bu olayları, bu acı dolu sahneleri televizyonda izlerken bir yandan da yemek yemeye devam mı ediyorsunuz?
Cevabınız evet ise;
Sizlerinde, benim kendime sorduğum soruları kendinize sorma zamanı gelmiş demektir.
Bu akşam haberleri izlerken, hep birlikte kendimize bu soruları sormaya başlayalım. Çünkü geleceğin Türkiye’si bu sorulara vereceğimiz cevapların içinde saklıdır.
Ben kendimi aydın hissedenlerdenim. Bu akşam yemeğimi yerken bir yandan da televizyonda haberleri izliyordum. Haberlerde son günlerde sıkça duyduğumuz şehit haberleri ve etkisiz duruma getirme başlıklı haberler veriliyordu. Şu kadar Askerimiz şehit oldu, şu kadar terörist etkisiz hale getirildi haberleri eşliğinde yemeğimi yedim.
Daha sonra, şehit törenlerinde ağıt yakan analar, babalar, kardeşler, eşler ve çocuk manzaraları eşliğinde yemek yerken, iştahımın kaçmadığını, yemek masasından kalkmadığımı veya masayı toplayalım iştahım kaçtı demediğimi, yine yemek yerken bu haberleri izlemiyeyim demediğimi. Kanal değiştirme ihtiyacı hissetmediğimi fark ettim.
Sonrasında kendime ben ne yapıyorum? bana ne oldu? Sorularını sormaya ve cevaplarını aramaya başladım.
Gerçekten bana ne olmuştu, bu haberler eşliğinde ben nasıl yemek yiyebiliyordum. Niçin iştahım kaçmadı, niçin rahatsız olmadım ? Niçin ? niçin? Niçin?
Gerçekten bana ne olmuştu? Yoksa insancıl duygular diye adlandırılan, acıma, sevme, yardım, üzülme vb duygularımı kayıp mı etmiştim?
Acaba, ülkemizde kaç kişi bu manzaralar eşliğinde yemeğini yerken televizyonunu kapatmıştı veya yemekten doymadan kalkmıştı? Acaba kaç kişi, acaba kaç kişi, acaba kaç kişi,
Ben neden, o şehit cenazelerine katılan anaların, babaların, kardeşlerin, eşlerin, çocukların hissetlikleri acıyı hissetmemiştim, neydi bende bu davranışlara yol açan sebepler, acaba her gün şehit haberlerinin gelmesini kanıksamışmıydım, her gün etkisiz hale getirilme haberleri birer sayısal değer miydi benim için, neden bu olayları kanıksamıştım, bir olayın sık sık meydana geliyor olması, benim bu duyarsızlığımı haklı kılarmıydı.
Evet, ben bunların cevaplarını arıyorum. Siz sıradan veya sıra dışı insanlar, acaba siz demi benim gibi bu olayları, bu acı dolu sahneleri televizyonda izlerken bir yandan da yemek yemeye devam mı ediyorsunuz?
Cevabınız evet ise;
Sizlerinde, benim kendime sorduğum soruları kendinize sorma zamanı gelmiş demektir.
Bu akşam haberleri izlerken, hep birlikte kendimize bu soruları sormaya başlayalım. Çünkü geleceğin Türkiye’si bu sorulara vereceğimiz cevapların içinde saklıdır.
Ben kendimi aydın hissedenlerdenim. Bu akşam yemeğimi yerken bir yandan da televizyonda haberleri izliyordum. Haberlerde son günlerde sıkça duyduğumuz şehit haberleri ve etkisiz duruma getirme başlıklı haberler veriliyordu. Şu kadar Askerimiz şehit oldu, şu kadar terörist etkisiz hale getirildi haberleri eşliğinde yemeğimi yedim.
Daha sonra, şehit törenlerinde ağıt yakan analar, babalar, kardeşler, eşler ve çocuk manzaraları eşliğinde yemek yerken, iştahımın kaçmadığını, yemek masasından kalkmadığımı veya masayı toplayalım iştahım kaçtı demediğimi, yine yemek yerken bu haberleri izlemiyeyim demediğimi. Kanal değiştirme ihtiyacı hissetmediğimi fark ettim.
Sonrasında kendime ben ne yapıyorum? bana ne oldu? Sorularını sormaya ve cevaplarını aramaya başladım.
Gerçekten bana ne olmuştu, bu haberler eşliğinde ben nasıl yemek yiyebiliyordum. Niçin iştahım kaçmadı, niçin rahatsız olmadım ? Niçin ? niçin? Niçin?
Gerçekten bana ne olmuştu? Yoksa insancıl duygular diye adlandırılan, acıma, sevme, yardım, üzülme vb duygularımı kayıp mı etmiştim?
Acaba, ülkemizde kaç kişi bu manzaralar eşliğinde yemeğini yerken televizyonunu kapatmıştı veya yemekten doymadan kalkmıştı? Acaba kaç kişi, acaba kaç kişi, acaba kaç kişi,
Ben neden, o şehit cenazelerine katılan anaların, babaların, kardeşlerin, eşlerin, çocukların hissetlikleri acıyı hissetmemiştim, neydi bende bu davranışlara yol açan sebepler, acaba her gün şehit haberlerinin gelmesini kanıksamışmıydım, her gün etkisiz hale getirilme haberleri birer sayısal değer miydi benim için, neden bu olayları kanıksamıştım, bir olayın sık sık meydana geliyor olması, benim bu duyarsızlığımı haklı kılarmıydı.
Evet, ben bunların cevaplarını arıyorum. Siz sıradan veya sıra dışı insanlar, acaba siz demi benim gibi bu olayları, bu acı dolu sahneleri televizyonda izlerken bir yandan da yemek yemeye devam mı ediyorsunuz?
Cevabınız evet ise;
Sizlerinde, benim kendime sorduğum soruları kendinize sorma zamanı gelmiş demektir.
Bu akşam haberleri izlerken, hep birlikte kendimize bu soruları sormaya başlayalım. Çünkü geleceğin Türkiye’si bu sorulara vereceğimiz cevapların içinde saklıdır.
