Diyanet, devletin bir kuruluşu.
Demokrasinin güçler ayrılığı yapılanmasında, yürütmeye doğrudan bağlı ve özerk olmayan bir kuruluş.
130 bin kadrosuyla en büyük KİT!
Mussolini korporatizminin Türkiye’deki uygulamasının tipik örneği.
***
Bu seneki Ramazan dolayısıyla Diyanet İşleri Başkanlığı “Selam” temalı bir çalışma yapmış. Yayınladığı dergide selam kelimesinin 44 dildeki söylenişini yazmış.
Ancak bu 44 dilin içinde Kürtçe, Ermenice, İbranice yok!
Bir tesadüf mü?
Koskocaman bir hayır!
***
“Gâvurun ekmeğini yiyen, gâvurun kılıcını çalar” diye bir söz var. Buradaki “Gâvur” ve “Kılıç” kelimelerinin olumsuz çağrışımını reddediyorum. Ancak meramımı izah için bundan daha anlamlı bir deyiş bulamadım.
***
İnsanlar beslendikleri yeri, yurdu savunurlar. Bu, hayvanlar dünyasının da temel bir davranış biçimidir.
Diyanet kimin kuruluşu?
Devletin!
Diyanet’teki 130 bin kişi kimin ekmeğini yiyor?
Devletin!
Diyanet, devletin kılıcını çalmayacak da, toplumun (ya da sivil kesimin diyeyim) kılıcını mı çalacak?
Elbette, devletin!
***
Bu üç dilin dergilerinde yer almamasını bakın Diyanet önce nasıl açıklamış:
Diyanet İşleri Başkanlığı Dini Yayınlar Genel Müdürlüğü yetkilileri, diğer dillerde yer alan “Selam” kelimesinin taramalarını ‘Google’ arama motoru ile yaptıklarını; Kürtçe, Ermenice, İbranice dilinde bir karşılık bulamadıklarını söylediler.
***
Sen git İspanya’daki bölgesel bir dil olan Katalancayı bul, ama burnunun dibindeki Kürtçeyi, Ermeniceyi, İbraniceyi bulama!
Ey Diyanet, sen ne zamandan beri yayınlarını ‘Google’ hazretlerine sorarak hazırlıyorsun?
Peki, Google’da bulamadın, bu topluluklardan birilerine bir teflon da mı açamadın?
Senin bünyende Kürt kökenli çalışanlar yok mu?
Yalanınız batsın!
***
Bu açıklama, “Merdi kıpti şecaat arz ederken sirkatin söyler” deyişine benziyor!
Mert Çingene marifetini anlatırken yaptığı hırsızlıkları söyler anlamındaki bu harika söz, insanın zihniyetinin dışavurumunun da bir ifadesidir.
Diyanet de, aynen böyle.
Diyanet, devletin zihniyetinin mührünü, bir dini derginin kapağına vuruyor!
***
Bu açıklamayla merdi Kıpti konumuna düşen Diyanet, ikinci bir açıklama yaptı. Bu kez kazı çevirerek şöyle diyorlar:
“Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından yapılan yazılı açıklamada, bugün bir gazetede (Taraf gazetesi yn.) manşetten verilen ‘Diyanet Sen Sus’ başlıklı haberde yer alan, ‘Diyanet dergisinde Ramazan ayının ana teması olan selama bazı dillerde yer verilmedi’ iddiasının hiçbir surette gerçeği yansıtmadığı vurgulandı…(Taraf gazetesinin yn.) Diyanet İşleri Başkanlığını suçlaması barış ve esenlik mesajı olan selama gölge düşürme çabası olarak yorumlanmıştır. Kaldı ki bu ülkede konuşulan tüm dil ve lehçelerde 'selam selam, merhaba merhabadır'. Söz konusu gazetede selamın yerine ikame edilen kelimenin ise herhangi bir dil ve lehçeyle bir ilgisi yoktur”
***
Siz bu açıklamadan bir şey anladınız mı?
Tam bir laf salatası!
Bu ülkede konuşulan tüm dil ve lehçelerde ‘selam’, nasıl selam oluyor?
Bu ülkede İbranice konuşuluyor mu?
Evet!
O halde İbranice de ‘Selam’a ‘Şalom’ denmez mi?
***
Katalancaya, Latinceye yer ver, ama bu ülkede konuşulan dillere sen yer verme; sonra da kalk, bu iddianın gerçeği yansıtmadığını söyle.
***
Daha acı olan şudur: Güneşi balçıkla sıvamaya kalkan bu kuruluş, bir dini kuruluş!
Bir şirketin, bir siyasetçinin ‘çevir kazı yanmasın’ davranışlarını anlarım.
Mübarek dediğiniz ve orucunu tuttuğunuz şu ayda bile, sizler nasıl böyle açıklamalar yaparsınız?
***
Nedeni basit: Çünkü Diyanet, devletin ekmeğini yiyor ve devletin kılıcını çalıyor!
Devlet Kürtleri, Ermenileri, Yahudileri, Süryanileri, Alevileri ve diğer azınlıkları sevmiyor.
Devletin sevmediğini, Diyanet de sevmiyor!
Sonra da bunun adına İslam’ı yaşamak deniliyor!
Siyasete bulaştırılmış ve iktidarla ittifaklar kurdurulmuş her din, egemenlerin elinde bir bagete döner!
Yazık!
