“Altı ok”a transfer olan kapalıların sayısı günbegün artıyor. Ne güzel!
Gündemden düşmüyoruz ve bir şekilde ‘hep varız’ diyoruz. Buradayız, bizi yok sayamazsınız… İşin ucunu kaçırdık o ayrı mesele. Biz örtü meselesinin üstü örtülmesin, gündem de kalalım bir şekilde demiştik demesine amma velâkin bu şekilde değil. Bu kadar da değil yani… Üçüncü sayfa haberleri düzeyinde vukuatlarla temcit pilavı gibi her gün ısıtılıp ortaya konmayı yakıştıramıyoruz kendimize. Ve dahi davamıza…
Bir yanda maddi olarak Ak Parti’de aradıklarını bulamamışlar, bir yanda eşleri tarafından örtünmeye zorlananlar ki ben inanmıyorum; oraya gidip, canlı yayında açıklama yapabilen bir bayan istese örtüsünü bal gibi de çıkartabilir. O zaman haber değeri olur mu o ayrı mesele tabi. Onun bir önemi yok. Aslına bakılırsa kimsenin CHP’ye katılan örtülülerin mantalitesini sorguladığı falan da yok. Ben bir de burasında konuya bakalım diyecek değilim. İlgimi cezp etmiyor. Ekonomik buhranla kendilerine uzatılan her eli tutan, iş isteyen, aş isteyen garibanlar ile hepimiz biriz, yok birbirimizden farkımız düsturuyla yola çıkan, örtüsünden başka Kemalistlerden farkı olmadığına inanan (ki bende bu nokta da kendilerine katılıyorum) yahut kendi safındakilere kızmış, bir şekilde gıcık kapmış ve düşmanımın düşmanı dostumdur düsturuyla hareket ederek karşı tarafa sempati besleyen bir grup kadının seçimi beni çok da enterese etmiyor. Etmeli belki de o ayrı mevzu tabi ama şu an gündem o kadar allak bullak, o denli abuk sabuk ki bu abukluklara kafa yoramayacağım. Zihnim yeterince yorgun zahir…
Herkes gibi ben de Baykal’la, onun çırpınışlarıyla ilgiliyim. Son çırpınışları diyemiyorum çünkü son sıkımlık mermisini kullanalı yani son okunu da harcayalı uzun yıllar oluyor. Sorumuz şu: “Peki neden hala CHP var?” Cevap ise gayet açık: Diğer partiler neden hala varsa, kimsenin mahalli seçimlerin Ak Parti’nin zaferiyle sonuçlanacağından şüphesi neden yoksa aynı sebepten. Alternatif boşluğu; bu ülkede ne alternatif iktidar partisi var ne de muhalefet. Alternatifi olmayan ilişkiler yumağında boğuluyoruz maalesef. Hayatımız koskocaman bir sarmala dönüşmüş durumda. Ticarette para kazanmak uğruna her yolu mubah gören makyavelist-kapitalist iş dünyası sayesinde girdiğimiz ekonomik krizle paralel makyavelist siyasetçiler sayesinde de siyasal krizlerden çıkamıyoruz bir türlü.
CHP ne mi yapıyor? Kendi uydurduğu temelsiz ideolojinin, alt yapısız sistematiğin içinde sıkışıyor. Hareket alanı günbegün daralan Baykal mat edilmek üzere… Baykal’ın ağzından ok gibi çıkan sözleri bumerang gibi dönüp dolaşıp kendini vuruyor. Çarşaflılara taktığı rozetlerle, ne oralı ne buralı, ortada kalıverdi. Ne kendi tarafını tatmin edebildi ne de muhalifleri. Bir zamanlar takiyecilikle suçladıkları iktidar partisini taklide soyunmuş olmaları ne vahim bir tablo. Tabanı Baykal’a, muhalifleri CHP’ye transfer olan güruha ateş püskürdü. “Onlar da insan, kafalarının içine bakın, hepsi siyasal simge olarak takmıyor bu örtüyü” diyor Deniz Bey. Rica etsem benim içimdeki siyasal olmayan imani örtünme güdüsünü (o da neyse) algılayıp bir rapor verebilir mi? Belki o şekilde girebilirim kamusal alanlara.
Binaenaleyh Türkiye şaşırmaya şaşırmayan bir ülke oldu. Tek söylemi laiklik olan, başörtüsüyle canhıraş uğraşan ve bu sayede aldığı oyu alan, bir parti çıkıyor ve oy uğruna laikliğe engel gördüğü kesime kucak açıyor. Peki, işe yarar mı? Bence Ak Parti’nin Alevi açılımı Alevileri ne denli tatmin ediyorsa o kadar işe yarar, orası açık. Acaba Sayın Bahçeli’de milliyetçilik karşıtı bir çıkış yapar mı diye merak ediyorum. Ne de olsa ideolojiler, sağcılık, solculuk karmakarışık bir şeye dönüştü, olur mu olur. Temennimiz siyasilerin temel düzeyde etik değerlere sahip olması. Kendileri olmakla beraber, diğerlerine de saygı duyması. Yalan ve dalaverelerle başkalarını değil yalnızca kendilerini kandırabildiklerini görebilmeleri. Olduğu gibi görünmek ya da göründüğü gibi olmak… Çok mu zor acaba?
