İÇ BU AÇIDAN BAKTINIZ MI?
Yoga, İslamiyet ve diğer tüm din ve felsefelerde var olan kurallar sadece tek bir amaca hizmet eder: yaşam kurallarını öğrenmek, kendini ve sonrasında ise Tanrı’yı tanımak, Onunla bağlantı kurmak ve Ona dönmek.
Bizlerin asıl amacı, “Ben kimim?”, “Nereden geldim?”, “Beden alarak bu dünyaya geldiysem ne yapmalıyım?”, “Yaşamımın amacı nedir?”, “Öldükten sonra nereye gidiyorum?”, “Tanrı kimdir?”, “Özellikleri nelerdir?”, “Onunla bağlantı kurmak ve Ona dönmek için ne yapmalıyım?” gibi sorulara cevap aramaktır. Yoga da dahil olmak üzere, tüm din ve felsefeler, aslında tüm bu soruların cevaplarını bulabilmemiz için bize rehberlik eder.
İslamiyet’teki namaz uygulamasının da, Tanrı’ya ibadet olduğunu açıkça görebiliriz. Namaz, “Tanrı’ya selam vermek, Tanrı’yı selamlamak” anlamına gelir. Namazda hareket ve dua bir aradadır. Beden değişik hareketlerle çalıştırılırken, zihin Tanrı üzerinde odaklanır. Namazın amacı bedeni sağlıklı tutmak ve bundan da önemlisi, sürekli Tanrı’yı düşünmeyi ve Onu hatırlamayı sağlamaktır.
Tıpkı Yoga’daki meditasyon uygulamaları gibi, namaz da, kişinin Tanrı üzerinde odaklanabilmesi için zihni hazırlar. Günün beş vaktinde namaz kılmak, maddi dünyaya eğilimli olan bizlerin, günde en az beş kez Tanrı’yı hatırlamamızı sağlar. Düzenli uygulamayla (ibadetle) kişi gün içinde Tanrı’yı gitgide daha çok hatırlar. Günün 24 saati Onu düşünür hale gelir. Her an Onunla birlikte olur. Yanımızda bulunan birini hatırlayabilmek için çaba göstermeye ihtiyaç duyulmaması gibi, aynı şekilde, her an Tanrı’yla beraber olan biri için de, namaz da dahil olmak üzere Onu hatırlamak ve Onunla birlikte olmak için yapılan tüm uygulamalar gereksiz kalır. Çünkü kişi zaten uygulamaların nihai hedefine, maneviyatın doruğuna ulaşmıştır.
Son paragrafı dikkatlice tekrar ve tekrar okursanız ne demek istediğimi daha iyi anlayabilirsiniz.
