Yalnız Dersim Alevileri değil, genel olarak Aleviler CHP’ye oy veriyor.
Ancak Dersim’in özgün yanı, bölgede 37’li yıllarda büyük bir katliamın yapılmasıdır.
O dönemin devleti, tek parti yönetimi olduğu için CHP’de somutlanıyordu.
Ancak Dersimliler, neden katliamın sorumlusu CHP’ye oy veriyorlar?
Bu soru, Türkiye tarihinin, sosyolojisinin, siyasetinin temel sorularından biridir.
Kimileri çokbilmiş edalarıyla bu durumu Stockholm Sendromuyla açıklamaya çalışıyor. Yani katiline âşık olma hali. Eh, bulmuşlar bir formül; araştırma zahmetine girmeden oraya buraya uygulayıp duruyorlar. Onlar uygulaya dursun, ama hayat başka bir mecrada akıyor!
Bu toplumda Alevilik bir tabudur!
Alevilerin problemleri yalnız devletin yapısından, ideolojisinden, ötekileştirmesinden kaynaklanmıyor.
Alevilerin problemlerinin esası, bu toplumun Sünni çoğunluğunun anlayışından kaynaklanıyor! Devlet de bunu kullanıyor.
Bu toplumda Aleviler, birer mahlûkat olarak görülüyor!
Bu toplumda Sünni çoğunluk, genel olarak Alevilerin elleri sıkılmaz, pişirdikleri yenmez; Aleviler mum söndü yaparak ana bacı tanımadan toplu seks ayinleri düzenlerler, Aleviler zındıktır, kâfirden daha kâfirdir diye düşünüyor.
Kimi Şeyhülislamların fetvalarıyla taçlanmış tarihsel kin, bugün hala toplumun içinde devam ediyor.
Birçok iftiranın ve suçlamanın muhatabı olan Aleviler, kendilerini hep gizlediler.
Aleviler kendilerini Osmanlı’dan beri güvende hissetmediler.
Şu son 20 yılda Aleviler kimliklerini biraz daha açıkça ifade etmeye başladılar. Bu durum, Türkiye toplumunun biraz olsun değişmesinden çok, dünyadaki gelişmelerin bir sonucudur.
Dersim Kızılbaşları, Cumhuriyetin projesi doğrultusunda katledildiler, sürgün edildiler.
Bir yanda kendilerini katletse de, modernleşmeci bir devlet ve onun has partisi CHP var.
Bu yapının özel bir Alevi düşmanlığı, ötekileştirmesi pek yok ve bu konuyu çok da açık etmiyorlar. En fazla, devletin kimi alanlarını Alevilerden uzak tutuyorlar vs.
Diğer yanda ise, Alevilere açık bir düşmanlık besleyen, onları horlayan, ezen, onlara iftira atan, küfür eden geniş bir Sünni yapı ve bu yapının dayanak oluşturduğu siyasi partiler var. (Elbette bu partiler 1946’lardan sonra var).
Şimdi kendinizi bir Dersimli’nin yerine koyun ve 70 yıllık sürede mevcut hangi partilere oy verirdiniz, söyleyin!
Alevilerin çok büyük bir bölümü Menderes’e de oy verdiler. Ancak siyasetin din üzerinden inşasının hızla geliştiği 1960’lar sonrasında Aleviler korktular ve tekrar CHP’ye döndüler.
Daha yakın zamanda ise Sivas, Malatya, Çorum, Maraş ve Gazi olayları Alevileri daha bir korkuttu ve Aleviler devletin has savunucuları haline geldiler. Bu olayların arkasında devletin parmağı olduğunu bilen Aleviler, o olayların uygulayıcısı olan Sünni kitlelerin saldırısından daha çok korktular. Size çok ilginç bir psikolojik durumdan söz edeyim: Alevilerin genel olarak şöyle düşündüklerini sanıyorum; devlet bir yere kadar katliam yapar ama Alevi katliamını vacip gören Sünni kitlelerin katliamının nerede duracağı bilinmez!
Bilinmez çünkü 5 Alevi öldürenin cennete gideceğini haykırarak Alevi katliamına kalkışan Sünni kitle hareketlerini hiç gördünüz mü?
O vahşetin ürperticiliğini, korkusunu yaşadınız mı?
Siz hiç Maraş’ta neler olduğunu merak ettiniz mi?
Baltalarla, kasap bıçaklarıyla Alevi insanların parçalandığını, tecavüzlerin yaşandığını duydunuz mu?
Neden silah varken daha çok balta, bıçak, kılıç, yatağan gibi aletler kullanılır?
Çünkü katliama o aletlerin daha çok ‘yakıştığı’ kabul edilir.
Sebebi ise şudur: Kurşunla adamı öldürürsünüz ama o öldürdüğünüz adamla fiziki bir temasınız, bir çatışmanız olmaz. İçinizdeki hıncı ancak fiziki bir temas sonucu öldürmeyle kusabilirsiniz ki, bunu da en iyi delici, ezici ve kesici aletlerle yaparsınız.
Devam edeceğim.
