Ahlak sadece davranışların değil, davranışlara yön veren duyguların ve insanların iç dünyasının eğitimidir.
İnsanlara “Rabbimin kulları ve benim kardeşlerim!..”diye bakabilmek ne güzel bir davranıştır. İnsanlar arasında ayrım yapmadan, onlara sevgi penceresinden bakabilmek, kardeşliği, barışı, huzuru temin edebilmek ne mükemmel bir davranıştır…”
İnsanların ve toplumların huzura, sükuna ve mutluluğa ihtiyaçları vardır.
Bunlarda o toplumun en tabbi hakkıdır!. İnsanlar birbirlerini kırıyor, eziyor, kavga ediyor, huzurlarını kaçırıyorlarsa, kardeşlerini rahatsız ediyorlarsa bu bir insani davranış biçimi olamaz ve yüce Mevla da bu davranışa izin vermiş değildir.
“Ey Allah’ın kulları kardeş olunuz!.” buyuran yüce Peygamberimiz insanların kardeşliğini savunmuştur. İnsan hakları denen şeyler bu güzel davranışlar olsa gerekir.
İnsanları kırma, mü’min kardeşlerinin malına, canına, namusuna saldırma hakkını size kim veriyor? “Kul hakkı ile huzuruma gelmeyiniz!.” buyuran Cenabı Allah’a bunun hesabını nasıl vermeyi düşünüyoruz? Ve siz kim oluuyorsunuz da insanların arasına fitne, fesat ve nifak tohumları sokmaya çalışıyorsunuz?
“Müslüman kardeşini sevmedikçe nasıl kamil bir mü’min olacakmışsınız?.. Sevgiyi bu toplumdan yok etmeye çalışanlar şeytanın oyuncağı değilde ya nedir?
“Bir birimize sevgiyle, saygıyla, insanca bakmamız ve birbirimize değer vermemiz gerekiyor. Bunun için de adeta öldürüp içimize gömdüğümüz gönül dünyamızı yeniden canlandırmaya çalışmamız icap ediyor.Dünyada derdiyle, sıkıntısıyla yapayalnız kalmış olmak duygusundan kendimizi kurtarmaya çalışmalıyız.
“Allah insandan ne istiyor, diye sorsalar bu soruya kısaca verebileceğimiz cevap şudur: “Önce kendini yaratana inanmasını, sonra da mükemmel bir ahlaka sahip olmasını istiyor!..”
Süfyan ibni Abdullah adlı sahabi Rasulullaha gelerek:”Ya Resulllah, bana İslamı öylesine tanıt ki, onu bir daha senden başkasına sormaya ihtiyaç hissetmeyeyim.” diyor.
Resul-ü Ekrem bu zata şöyle söylüyor:”Allah’a inandım de, sonra da dosdoğru ol!…” “Rabbimiz Allah’tır diyen, sonra da dosdoğru olanlar için ne korku vardır ne de hüzün!..” (Ahkaf Suresi-46/ 13)
“Müslümanların en güçlü ve en mutlu oldukları dönemler, sağlam bir ahlaka sahip oldukları dönemlerdir!.”
Herşey kendi ortamında yetişir, muhabbet gülü de sevgi ortamında…Sevenlerin, sevmesini bilenlerin meydana getirdiği muhabbet iklimi, sevgi tohumlarına can verir.
İyi insan olabilmek için iyilerle bir arada yaşamak gerektiği gibi, gerçek sevgiyi bulmak Resullah muhabbetiyle mümkündür. Adam olmak için de iyilerin arasında bulunmak ve onları kendine örnek alabilmek gerekmez mi?
Sevgi ortamı kardeşliği, kardeşlikte insanca yaşamayı getirir. Olaylara sevgiyle ve kardeşçe bakabilmek oldukça önemlidir.“Efendi bilmiş ol ki, edeb insanların bedenindeki ruh gibidir. Aslında edep, Allah dostlarının gözü ve gönül nurudur. Eğer şeytanın başını ezmek dilersen, gözünü aç, gör ki şeytanın katili edebtir.(Mevlana)
“İnsanlarla iyi geçinmeyen ve kendisiyle geçinilmeyen kişide hayır yoktur!.” buyuran sevgili Peygamberimiz güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildiğini ifade etmiştir.Sevgi İslam’ın temel anahtarıdır.Sevgi insanca yaşamanın parolasıdır! Herşeye sevgi ile bakabilmek, insanları bu sevgi ile kucaklayabilmek ne güzel bir davranıştır.
Hz. Muhammed (SAV) sadece mü’minlere karşı değil kendisine inanmayanlara karşı da hassas davranmış, kimseyi kırmamış, kimseye kin beslememiştir.
O, kendisine eziyet edenlere ve kendisini öldürmek isteyenlere dahi beddua etmemiştir. Onun asıl gücü güvenilir olmasının yanı sıra insanlara segiyle yaklaşmasından kaynaklanır.
Olaylara, insanlara ve çevremize sevgiyle bakan, kardeşçe davranan, güzel ahlaka sahip örnek insanlar olmaya çalışmalıyız…
