MHP , yarım asırlık köklü bir partidir. Başlangıçta uzun yıllar boyunca geniş halk kitlelerine açılamayan ‘milliyetçi hareket’ , merhum Türkeş’in genel başkanlığı zamanında, 1977 seçimlerinde yüzde 6,4 oranında oy alarak ‘Milliyetçi Partiler Topluluğu’ koalisyonlarına iştirak etmiştir.
1999 seçimlerinde yüzde 18 oranında oy alarak DSP’den sonra 2. olan MHP, DSP-MHP-ANAP Koalisyonu’nda, özellikle solla beraberliği ve Ecevit’e tâbi olduğu intibaı dolayısıyla puan kaybederek 2002 Seçimlerinde barajın altında kalmıştır. 2007 seçimlerinde kendini toparlayan MHP, yüzde 14,2 oranında oy almıştır.
***
Normal şartlar altında, 12 Haziran seçimlerinde de MHP’nin yüzde 14’ün altına düşmemesi gerekir. Hele etnik bölücü PKK terörünün ve bunların siyasetteki temsilcilerinin gemi azıya aldığı bir dönemde, Türkiye’nin bölünmez bütünlüğünü savunan, ‘milliyetçi-muhafazakâr’ değerlere sahip bir MHP’nin, bırakınız barajın altında kalma sorunu yaşaması, bu dönemde oylarını kolaylıkla yüzde 20’lere çıkarabilmesi gerekirdi. Lâkin, ne yazık ki yönetimin özellikle stratejik hatâları, son günlerdeki tartışma ortamına sebep olmuştur:
Şöyle ki:
* MHP’nin 12 Haziran seçimlerinde oy kaybına uğrayabilecek olmasının en başta gelen sebebi, 12 Eylül Referandumu’nda ‘hayır’ oyu yönünde tavır almasıdır. 12 Eylül 1980 darbesinden en çok mağdur olan ‘Ülkücü’ kesimin, 12 Eylül’ün bir bakıma tasfiyesi anlamına gelen Anayasa değişiklik paketine ‘evet’ diyeceğini hesaplayamayan ve bunun tam aksine ‘hayır’ oyunda ısrar eden MHP yönetimi stratejik bir hatâ yapmıştır. Referandumu AK Parti’ye güven oylaması şeklinde görüp, paketin muhtevasından çok bu paketi kimin hazırladığıyla ilgilenen MHP, bu stratejisinin ne kadar hatâlı olduğunu ancak referandum sonrasında anlayabildi.
* MHP’nin ideolojik ve siyasi bakımdan en önemli yanlışlarından biri de CHP ile birlikte statükonun savunuculuğuna soyunmasıdır. AK Parti’ye muhalefet için, tabanının ve geçmişinin özüne aykırı olarak, CHP ile benzer politikaları uygular hâle gelmesi de milliyetçi-muhafazakâr seçmen tabanında ve ülkücü kesimde rahatsızlıklar meydana getirmiştir. Toplum mühendislerinin CHP ile MHP ’yi muhtemel bir koalisyon içinde göstermeleri de bu konuda duyulan rahatsızlığı artırmaktadır.
* MHP liderinin tepki çeken bir başka uygulaması da yönetimde olsun, milletvekili tercihlerinde olsun, ülkücü kesimden ziyade, geçmişte ülkücü olmayan hattâ diğer farklı partilerde faaliyet göstermiş isimlere öncelik vermesidir. Bunun yanında, söylem ve davranışlarıyla bir hayli tepki çeken şahısların mevcudiyeti de tabanda rahatsızlığa sebep olmaktadır.
* MHP’nin 12 Haziran Seçimleri ’nde başarılı olabilmek için kullandığı en önemli konu bölücülük ve terördür. Ülkenin parçalanacağı endişesi ve bölücü terör eylemleri, MHP’nin beslendiği tek kaynak gibi görünmektedir. Vatandaştan oy alabilmek için ümidini bu tek kaynağa bağlayan ve bunun dışında elle tutulur ve gerçekçi vaatlerde bulunamayan, yani halkın önüne câzip bir beyanname ile çıkamayan MHP, bu açıdan da dezavantajlı durumdadır.
* Partinin üst yöneticilerinin de adlarının karıştığı kaset skandallarını hiçbir şekilde hoş görmüyor ve bunun MHP’ye bir haksızlık olduğunu düşünüyoruz. MHP lideri Bahçeli’nin bu kişilerin istifalarını sağlaması doğru olmuştur ama durup dururken kendi parti tabanında da tesiri olan bir cemaati haksız yere suçlaması korkunç bir hatâdır.
***
Bütün bu engellerine ve yaşadığı olumsuzluklara rağmen MHP, özellikle bölücü terörün ve onun destekçisi olan partinin tepki uyandıran söylemlerine ve davranışlarına karşı âdeta bir ‘sigorta’ ve ‘baraj’ konumundadır. Meclis’te MHP’nin olmaması tablodaki orantıyı bozacak ve bu da siyasi bakımdan Türkiye’deki dengeleri olumsuz yönde etkileyecektir. Özellikle ‘yeni anayasa’nın hazırlanışı sırasında milli dengeleri kurabilmek için MHP ’ye ihtiyaç vardır.
Bu itibarla, MHP’nin mutlaka barajı geçmesi ve eski oy oranını yakalaması gerektiğine inanıyoruz.
