İşte Muhalefet Böyle Olmalı Ama…

İşte Muhalefet Böyle Olmalı Ama İnandırıcılık Nerede?

Son günlerde Kılıçdaroğlu’nun açıklamaları, başbakanın ve hükümetin gardını epeyi sarstı.
Ne dedi CHP?
Kadını, aile sigortası ile güçlendireceğiz ve hesabına ayda 600 TL yatıracağız dedi.
Askerliği kademeli olarak 6 aya indireceğiz dedi.
Bir kereliğe mahsus bedelli askerlik yasasını çıkaracağız dedi.
Mecliste “Hakikatleri Araştırma Komisyonu” kurulmalıdır dedi.
Kürt adını telaffuz ederek Kürtler, haklarına sahip olmalıdır dedi.
Siyasi Partiler Yasasını değiştireceğiz ve %10’luk seçim barajını indireceğiz dedi.
Ve daha başka vaatler…

Böylesi açıklamalar, başbakanın da, hükümetin de moralini bozuyor. Şöyle bir sarsılıyorlar. Alaya almaya çalışarak, haydi canım sende diyorlar.

Yakın geçmişte askerlik süresini kısaltma ve bedelli askerlik yasasını çıkarmaya kıyısından teşebbüs eden AKP hükümeti, askerin tavrı karşısında zınk diye durdu.
Asker şöyle dedi: TSK, asker ve personel ihtiyacını ve de silah alımlarını ihtiyaçları doğrultusunda belirler ve hükümete bildirir.
Çok ilginç, AKP Hükümeti mealen şöyle dedi: TSK’nın ihtiyaçlarını en iyi yine TSK bilir. Onların taleplerine uyarız.

Örneğin genelkurmay diyor ki, benim 700 bin ere, 200 bin subaya, 50 bin sivil memura ihtiyacım var. Ve ben bu sayıyı aşağı çekemem. Hükümette diyor ki, emredersiniz!
Neye göre bu rakamlar böyle?
Neden dünyanın 4. büyük silahlanan ülkesiyiz?
Hükümet bunu soramıyor ve yürütme organı, TSK’yı yürütemiyor!
Bedellide de aynı oldu!

Bakın, Kılıçdaroğlu’nun askerlik konusundaki açıklamaları karşısında Başbakan da, Meclis Başkanı da bir zamanlar kendilerinin karşı oldukları görüşleri bugün savunur duruma düştüler. Muhalefet işte budur.

Nerede “Hakikatleri Araştırma Komisyonu”?
Nerede seçim barajı ve Siyasi Partiler Yasası?

Mesele şudur: Hükümet ve AKP, gittikçe ‘miş’li, ‘muş’lu yapmaya ve ‘ceğiz’li, ‘cağız’lı konuşmaya başladı.
Yeni anayasa diyorsun, seçimden sonra.
Açılım, sonra.
Falan sonra, filan sonra.
Sorunlar gittikçe yığıldı.
AKP iktidara yerleştikçe, sorunları çözme iradesinden uzaklaşıyor.
Karşısına demokratik talepleri seslendiren muhalefet dikilmeye başlayınca abandone olmaya başladı. Düne kadar rahattı! Çünkü ana muhalefet, Ergenekon’un avukatlığına savunuyor, hatta nerede bu örgüt, gidip üye olayım diyordu. Bu türden açıklamalar, tam da hükümetin istediği türden açıklamalar ve hükümete verilen paslardı. Başbakan da bunları kolayca gole çeviriyordu.

Kılçıdaroğlu’nun dile getirdiği talepler iyi, güzel de, bunları söyleyen Kılıçdaroğlu ve CHP ne kadar inandırıcı?
Ergenekon’un avukatlığından istifa mı edildi? Hayır! Tersine, davayla ilgili birkaç ismin CHP’den milletvekili adayı olma ihtimali yüksek.
CHP’de devletçi ve Kemalist zihniyet ne zaman terk edildi? Böyle bir sürecin yaşanıyor olduğuna dair herhangi bir emareye raslanmadı.
Bunların yaşanmadığı bir CHP’de, onun liderinin dile getirdiği demokratik taleplerin, imadan öte bir anlamı olabilir mi? Bu talepler bir seçim taktiği olamaz mı?

Söylem önemli ama güvenirlilik de söylem kadar önemli!
CHP, toplum nezdinde taleplerin gerektirdiği bu güvenirliliğe sahip değil. Fakat bu söylemleri önemsiyorum ve partinin siyasetinde bir değişimin işareti olmasını diliyorum. Çünkü muhalefeti demokratik olmayan bir ülkenin hükümeti de, demokratik talepler açısından zorlanmayacağı için keyfiliğe ve nobranlığa düşüyor. Aynen bugün olduğu gibi!

CHP’de bu taleplerin gereği olan bir siyasal dönüşüm yaşanmadığı sürece, değişen pek bir şey olmaz. Bunun hiç de kolay olmadığını biliyorum. Ama bir yerden başlama gerek. Umarım seçimler, CHP’nin değişimine bir vesile olur.