Millet düşüncenin önemini unutursa felaket olur. Daha da vahimi, felaketi bile değerlendiremeyecek kadar düşünceden uzaklaşmış olur. Bu uzaklaşma, belalara ve musibetlere yakınlaşmayı beraberinde getirir. Bu beraberlik ne büyük fitnedir. Fitnenin ne vahim bir çukur olduğunu yeniden hatırlamak gerekir.
Her dava ya da düşüncenin düşünmeyen bir güruhu vardır. Düşünenler orada düşünmeyenleri idare eder. Bu ne büyük felakettir. Kuran’ın “akletmez misiniz?” düsturuna ne kadar aykırı. Kuran’ın bu mesajı hem evrensel hem de bireyseldir. Zaman ötesi ve şahsa özel.
Günübirlik çıkarların cenderesinden insanı ancak düşünme gücü alıkoyabilir. Tefekkür bu yüce dinde neden nafile ibadetten daha değerli görülmüştür? O ince ve nazik mesajı iyi anlamak gerekir. Kelimenin kökü fikirdir. Yani fikir sahibi olmak. Ya da bu gayretin içinde olmak.
Ölüm vardır. “ Kıyametin koptuğunu görseniz dahi, elinizde bir fidan varsa onu dikin.” diyor âlemlerin efendisi peygamberimiz. Son hadde kadar mücadele de anlarım ben bu sözden. Mücadele ölüm vaki olduğunda biter. Yaşayan yani nefes alan insan düşünmek zorundadır, mücadele etmek zorundadır.
Bu gün eğitim sistemimizin de temel sorunu budur. Bu temel sorunu çözmeye matuf olmayan her çözüm bir çözümsüzlük getirecektir aslında. Test kültürüne esir olmuş talebeler topluluğu. Bir de her gün kendisine söylenen “ Bu memleketi sen mi kurtaracaksın?” bilinçaltı baskısı.
Okumak ve yazmak. Düşünce ve aksiyon. Samimiyet ve irade. Sadece akla nazar değmezmiş. Çünkü herkes kendi aklını beğenirmiş. Düşünmeyen bir aklın kendini beğenmesinden daha vahimi varsa buyurun tartışalım. Bu vahim durum her adımı felaket olan bir yürüyüşün başlangıcı olu.
Yazımı tefekküre sebep olması gayesi ile bitiriyorum. Belki buradan başlarız düşünmeye. “ Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.” M.Kemal Atatürk
“ Bilmek egemen olmaktır. ” Bacon
Hoşça bakın zatınıza…
Sevgili Hocam Ali Bektaş,ülke ve millet olarak en büyük derdimiz ve sorunumuz cehalet.Cehaletten iyi eğitim almak suretiyle kurtulacağımızı bilmeyen yoktur eminim.Ancak bizim milletimiz için okumak şöyle dursun sizinde üstüne bas basa belirttiğiniz gibi bizim insanımız düşünmeyi zul kabul eder oldu ki nerede ise benim yerime sen düşünü ver diyebilecek kadar umursuzlaştı ya da umursuzlaştırıldı.Bizlerin okumasını bir şekilde engelleyen dolayısıyla düşünmemize bile oy ve koltuk kaygıları yüzünden ambargo koyan sevk ve idarecilerimizdir.Siz ve sizler gibi idealistler de olmasa bizler ne yaparız merak ediyorum doğrusu diyor,başarılarınızın daim olması dileğiyle saygılar sunuyorum.Ahmet Yenin-Ünye