Love Story; Aşk Hikayesi, 70’li yıllarda fırtına gibi esmişti. Başrollerde unutulmaz oyuncular, Ali MacGraw ve Ryan O’Neal vardı. Film, klasik Yeşilçam senaryosuydu.
Zengin çocuk, fakir kızı sever… Babanın karşı çıkmalarına rağmen evlenirler. Kız amansız bir hastalığa tutulur.
Zengin çocuk, onurunu kırarak babasından yardım ister. Ve yardım teklifi geri çevrilir.
Neyse kız amansız hastalığa yenik düşer ve ölür…
Filmin unutulmaz sahnesi, son sahnedir…
Zengin çocuk sevdiği ile güzel anlarını düşlemektedir…
Kar yağmaktadır ve oyun sahasını kar kaplamıştır. Film o sahne ile biter…
Film boyunca gözyaşlarımızı tutmak mümkün değildir.
Ne zaman bir ölüm duysam o filmin son sahnesi aklıma gelir.
Ne zaman karın herşeyi örttüğüğün görsem, ölümü anlatır. Sonrasında ise yeni bir hayat..
Kar ölüm demektir… sonrasında ise bahar… yani yeni bir hayat…
Ölüm aynı zamanda baharın öncesidir. Habercisidir.
Ölüm bir son değil, yeni hayata hazırlanmaktır.
O’na kumpas kurmak istemişlerdi
Önceki gün sevgili Garip Usta’yı yitirdik. Dünde son yolculuğuna uğurladık.
İstanbul’da kar vardı… Mezarında ise hüzün…
Sevgili Garip Usta, benim için hep adı ile özgün bir dosttu. Ama öyle denildiği gibi, kimsesiz değil…
Garip abi benim için mütevazi bir kişiliğin kendisiydi.
Garip abi ile beni Kemal Karaman Cennet Mahallesi’nde tanıştırmıştı.
Sonrasında dostluğumuz devam etti.
Garip Usta ismi bugün bir markanın adı.
Kolay değildir, bir ismi marka yapmak.
Markasını nasıl korumak istediğini çok yakından bilirim.
Meclis üyeliği döneminde, bir kumpas kurmak istemişlerdi kendisine, muhalefet yaptığı için..
Organize bir şikayet dilekçesi hazırlamışlardı.
Ve alın teriyle yarattığı markasını kirletmek ve küçültmek istiyorlardı.
Sevgili Garip Abi mesajı almıştı ve biz onu anlamıştık.
Israr etmemiştik, yol arkadaşlığımız kesintiye uğrasada Aynurla bizim sevgili dostumuzdu.
Hep öyle kaldı.
Hastalığa yakalandığını öğrendiğimizde telefonla konuşmuştuk birkaç kez…
Ziyaret edeceğimizi söylemiştik ancak ziyareti gerçekleştirememiştik.
Garip Abiyi o hali ile yakından görmekte istememiştik, aslında.
Sonrasında üç aya yakın yurt dışında kaldık.
Önceki gün telefonumu açtığımda mesajlar peşpeşe geldi.
İlk mesaj Garip Abinin ölümünü duyuruyordu. Ve içimde kocaman bir boşluk oluştu.
Ziyaret edememenin derin hüznünü yaşadım.
Aynurla beraber, anlata anlata bitiremediği evine doğru yola çıktık.
Yıllarca hayalini kurduğu evi yaratmış, ancak yaşamak şöyle gönül rahatlığı ile nasip olmamıştı.
Mekanın cennet olsun
Dün ise karlı bir günde toprağa verdik, Garip abiyi…
Tipi aman vermiyordu. Ama sevenleri yalnız bırakmamıştı.
Sıcacık yürekleri ile sevenleri, Garip Abinin ailesini ısıtıyorlardı.
Acılarını paylaşarak azaltıyorlardı.
İyi ki, dünyadan bir Garip Usta geçmiş.
Ve ben iyi ki, onu tanımak bahtiyarlığına erişmişim.
Mekanın cennet olsun Garip Abi.
Sevdiklerinin başı sağolsun.
Eşine, çocuklarını Allah sabırlar versin…
