Bir Şiirdir İstanbul

Bir Haziran Akşamı,
Sahilde balık tutanlardan uzaktayım.
Yangın serinliğinde sevdayı yaşamaktayım.Gönül aşk istiyor ya!
O an bir şiir gibi çıkar ortaya İstanbul…
Herşey şiirdir zaten İstanbul’da
Konuşur sevgilinin dilinden Üsküdar da
Bulutları ağlatır ,yıldızları dansa kaldırır ,güneşi kızıla boyar giden martıların ardından..

Sevgiliye verilecek çiçeklerdi ya gökyüzündeki yıldızlar,
Senin için toplar onları semadan İstanbul.
İşte o an ince bir şiir takılır diline
Unutulmuş bir rüya gibi…
Anımsayamaz dilin dimağın
İstanbul koşar yardımına
Yeniden konuşturur yıldızları,bulutları ,mavi denizleri
Birden….
‘Gül açan çınar gibi’
Güller açar simanda.

Helede beklediğin gelmiyorsa Haydarpaşa Garı nda,
Eski bir dost sıcaklığıyla ,
Islak yağmurlarını gönderir imdadına.
Sonra beraberce selamlarsınız
Gelmeyen sevgiliyi.
Ardından yine beraberce selamlarsınız
Geceyi,
Sabahı,
Hasreti ve kavuşmayı…

Gül kokulu tatlı havalarda ,gün doğuşlarında uyanmaktır İstanbul da uyanmak
Selamlamaktır sonsuzluğu yıldızlarla beraber…

Herşey şiirdir İstanbul da
Martıların çığlıkları,denizlerin sedası,balıkların nidası
Bir başkadır gülün kırmızısı ,toprağın kokusu,yağmurların rengi.
Kaldırımlar birbaşka dolar,caddeler birbaşka boşalır,
Sessizlik gibi yükselir binalar..

Hiçbirşey kaybolmak bilmez İstanbul da
Hayaller bile diyar diyar gezer insanlar gibi.
Kaç karanfil açar,kaç lale solar..
Hepsinin kokusu gider uzaklara
İstanbul da gitmek bilmez hapseder çünkü surlarına,
Güneşin hapsedişi gibi karanlığı.

Bir başkadır nefes almak,konuşmak,yürümek.
Bir başkadır İstanbul da yaşamak
Bir başkadır İstanbullu olmak.
Kısacası;
Bir şiirdir İstanbul,bir şairdir İstanbullu
Gökyüzü kağıdı,yağmurlar mürekkebi,boğaziçi mısralarıdır.
BİR ŞİİRDİR İSTANBUL……