William Shakespeare şöyle der;
”Gezinen bir gölgedir hayat, gariban bir aktör…
Sahnede bir ileri, bir geri saatini doldurur…
Ve sonra duyulmaz olur sesi,
Bir masaldır gürültücü bir salağın anlattığı (Sanırım burada benden bahsediyor)
Ki yoktur…Hiçbir anlamı…”
Evet…
Aynen onun da dediği gibi bu hayat sadece detaylarla doludur…
Tek yapmamız gereken ise o detayları görebilmek için göz sağlığımızı korumak…
Hayatı anlatan acı detaylar hepimiz için farklıdır aslında…
Kimisi ulaşamadığı bir aşkı görür hayatın melankolik detayı olarak,
Kimisinin ise durumu daha vahimdir…
Can derdine düşmüş koyun misali…
Kimisi için,” üç kuruş para alacağım” diye, 45-50 yaşlarındaki amcaların, çocukları yaşlarındaki insanlara boyun eğmesini fark etmektir o ince detay!
Bir başkası içinse, koskocaman kutuda kalan son çikolata parçası…
Fark edilmesi yalnızca sizin hangi gözle ve ne kadar dikkatli baktığınıza bağlı olan detaylardır aslında…
Zira bu Dünya; kimse için cennetten bir köşe değildir ve herkes kendi acısını yaşar,
Onun izini de bir şekilde taşır yüreğinde…
İki yıldır öz babasının tecavüzüne uğradığını anlatan küçük kızın yüzündeki dehşet ifadesidir bazen bu detaylar…
Ya da sadece sevmek için yaklaşınca bile, sürekli insanlardan gördüğü işkenceler yüzünden köşe bucak kaçan sokak köpekleridir…
Televizyon karşısında kıtlıktan çıkmışcasına yemek yerken karşılaşılan Afrika belgeselidir….
Yaşıtları kıvrak bir şekilde ip atlarken öylece kendi halinde bir köşede oturmuş onları izleyen,aşırı kilolu minik bir kız çocuğun sulu gözleridir…
Komşusu kendi bebeğine patikler örerken çocuğu olmayan ve belki de hiç olmayacak bir kadının o patiklere bakışını fark etmekte gizlidir bazen o detaylar…
Bazense,
Kot yıkama fabrikalarında çalışan gencecik çocukların kimyasal boyalar içinde maske takmadan ekmek paraları için emek sarf ettiklerini görmektir…
Benim için ise, oğlunu aylardır görememekte…
Kokusunu özlemem, her özlediğimde de isyan etmek için bahaneler aramamda gizlidir o detaylar…
Kısacası bu detayları fark etmek için kendi içinde MAZOŞİST olman gerekir!
Başka türlü , hayatın bu acı detayları sizi asla kamçılayamaz!
Ve eğer bunları göz ardı edersen…
Duyarsızlığımıza,
Bencilliğimize,
Boktan sebeplerle kendimize yarattığımız problemlere
ve de o mekanik yaşantılarımıza lanet edemezsin!
Şimdi oturduğun koltuktan o değerli poponu kaldırarak, hayatın detayını aramak istemez misin?
O halde hiç durma arkadaş!
Dışarıda seni dertlerden sarmal hale gelmiş bir Dünya bekliyor…
“Ya da sadece sevmek için yaklaşınca bile, sürekli insanlardan gördüğü işkenceler yüzünden köşe bucak kaçan sokak köpekleridir…”
Sayın yazar,
lütfen gereksiz, ideolojik tartışmalara katılmayın!
Böyle yazılar yazın.
Böyle sinir uçlarına dokunan,
böyle detayı anlatırken bile en detayına kadar gidebilen,
Konusu tamamiyle insan olan,
herhangi bir din-dil-ırk ayrımı yapmayan…
Size bu dil çok yakışıyor. Ve sanırım bu anlamda, kalemi nereden tutacağınızı, kelâmı nereden yutacağınızı çok iyi biliyorsunuz.
vallahi güzeldi…
Teşekkürler İbrahimi Bey…