Aynı Frekansta Çalan Bir Şarkıdır, Ruh İkizliği

Ruh ikizi olabilmek ve ruhuyla yaşabilmek bir ömürlük. Aynadaki içsel bakışlarının birleştiği noktadadır, ruhsal birleşim. Aynanın saydam yüzündeki,

kadınsal bakış ve aynansın sır bölümündeki erkil tapınış.

Ruhların birliğini; bakışlarımızda ki enerji bütünlüğünde ki, illüzyonist tavırlardan alırız. Ruh; bedeni ayakta tutan ve yaşamasını sağlayan, zahiri bir bedendir. Göremeyiz,tutamayız, dokunamayız. Oysaki göremediğimiz bu saydam varlık, bir ömür boyu bedenimize sarılarak, tango yapar zamanın her salisesinde.

“Ruhumdaki tan yeri ağarmakta

Ağır ağır senli düşlerle

Geldiğin her anı gitmeler sarmakta

Kahır üstüne kahır günlerde.” AYSUN GÜL

Hepimiz ruhumuzdaki elektriğe uygun olan iletişimi yakalamak isteriz, ona kavuşmak, onunla bir birliktelik için hayaller kurarız. Kim olduğunu bilemediğimiz, bir başka ruhun enerjisi hisseder, ama onu sadece hayal etmekle yetiniriz. Her yeni tanıdığımız ruhta bu ben miyim? bakışıyla gözlerinde ki akışın içinde kaybolmayı bekler, yanıldığımızı fark edince de hüzün içinde tükeniriz.

Kalbin telaşeye düştüğü anlarda sorgularız anlaşılabilmeyi, anlayan birilerinin birlikteliğini. Varoluşun getirdiği sancılı hükümlerle, eksi ve artı enerjinin çarpışması sonucu, ruhundaki aşkını kaybeden erkek ve dişi neronlar, ayrışmışlık içinde daimi hayata sarılırlar, artık. Yaşamın yarattığı kargaşa içinde, savrulup giderler ve gelirler karşıtlıklar içinde. İnsani enerjinin, yaratılan her varlıkla olan iletişiminde ki davranışlar, olumlu ve olumsuz hakikatlerle belirginleşir.

“Biz biriz tümleriz ayazında

Üşüdükçe ısınan, ısındıkça ayaz çarpan

Biz birlikteyiz ruhun bedene yaslanışında

Uykunun bedene saklanışında

Canın canana varışında

Biz biriz birleriz

Birlikteliğin başlangıcında ve sonunda” AYSUN GÜL

Kalu Bela’da birleşen bu iki enerjinin ayrışmasıyla oluşan tezat, eninde sonunda bir birliktelikle sonuçlanacaktır. İnsana dahil olan lahzalar da, ruh ikizinden ayıran Allah, bir gün gelip bir tevafukla bütünleştirecektir bu insanları. Benzerini bulan ruhun titreyişleri, buna onu eskiden de tanıdığı yansıtacaktır.

Etkileşimin içsel gayesini gerçekleştiren duygular, dışsal bütünleşmeyi gerçekleştirince, yarım kalan ruhlar enerji saçacaktır, etrafına. Benzemek demek gözleriyle değil, bedeninde uzuvlarıyla değil; gerçekten hislerindeki kaliteli uzuvlarla aynı olmaktır. Yani ayna olmaktır, ruhunun yanında. Kalbinin titrediği hissetmektir. Aynı şeyleri yaşamak değil, ama benzer davranışlarda bulunmaktır. Aynı çizgide olmak değil, o çizgi üzerinde adımsal farklılık yaşamamaktır. Hayatın tabii yönünü tefekkür ederken, düşüncenin girdabında aynı yerde dönmektir.

Bu ruhların karşılaşması, yoğun bir enerjinin de karşılanması demektir. Bir kadın ver erkeğin, aşık olmalarına benzemez bu iletişim. Farklı bir bütünleşmenin hayata yaklaşmasıdır bu. İki ruh zaten kendi bedenlerinde tamı yaşarlar. Bir araya geldiklerinde yaşanansa, bütün olmaktır. Orantısız bir bütünlüktür bu. İki enerjinin birleştiği noktada karşılaşan hisler, kutubi zıtlaşmaların enerjisiyle aynı noktadadırlar. Yarım yoktur, bu ikiz ruhların ellerinin buluştuğu noktada. Evrensel kanaatleri aynıdır. Özgürlükte esarette ayrışma yaşamaz onların bakış açısında. İçsel yani kadınsal yani duygusal ruhla; dışsal yani erkil yani erkeksi yani bakış ve davranışlardaki rahat yönlerin bir araya gelmesidir.

Bu insanları yaratan bir araya getirdiğinde, ki “bu sık olmaz” iki enerji çok yoğun bir elektrik akımıyla, birbirlerine yansırlar. Yaklaştıkça uzaklaşır, uzaklaştıkça yaklaşırlar. Hissel bir ilişki değildir bu, daha derin daha anlamlı, daha ritmik ve melodisi yazılamayan bir şarkı gibidir.

Ruh ikizi olan insanların zıt kutuplar olmadıklarını tekrarlamak istiyorum. Yani farklı bedenlerdeki birbirine benzemeyen görüntünün altında, aynı yaşam tarzıyla hayata bakan ruhlardır. Böyle ilişkilere bir anlam vermeye yada bir isim takmaya gerek yoktur. Onlar ne sevgilidir, ne de aşık, ne kardeştir, ne de arkadaş onlar ayrı bedenlerde, aynı ruhu taşıyan bir bütünlüktür, bakışlarına kadar aynı. “Evrende bu bütünlüğü anlayacak bir cihazın olduğunu sanmıyorum.” Sanılarla değil, varsayımların vardıklarıyla değil, hislerin ve çekim kuvvetindeki ekstra yoğunluğunun bir sonucudur, bu tutkulu benzeşim ve beraberlik.

“Sura üflenen tek sancılık nefes

Sır ol kalbimin etrafına

Mabedimin güneşinde sen ol

Aydınlığın karanlıktan ayrılan çehresi

Sen ol yaran gibi.” AYSUN GÜL

Tanımlamasını sadece onların yapabileceği, bir kavram ve yaşama biçimidir. Bazen hayatla barışık, bazen savaş halindeki bir kargaşadır, bazen akıllı çoğu zaman akla zarar bir deliliktir, iki bedenin yaşadıkları. Aklın sıra gölgelenen tarafındaki, karanlığının kırılma noktasıdır. Heyecanların ve durgunlukların, içtimai sebebinin bir araya getirdiği bülten açılımıdır.

“Evrenin sureti, mizanda kırıldı

Arasat divanı, seninle kuruldu

Kaybolan günlerin hırçınlığında

Ruhların ikizi, duyurulur bulundu.” AYSUN GÜL

Hayatı boyunca anlaşılamadığını düşünen biri, karşısında kendisinden aynı bir tane daha çıktığında yaşamındaki değeri ve anlamı fark eder. Endişelerindeki kırılışın huzura dönüşünü seyreder, ama birlikteliği sadece hissel manada yapabilir. Bir araya gelmelerindeki eksilerin ve artıların manasında, birbirlerini kaybetmeden yaşamayı tasarlar ve öyle adım atarlar geleceğe.

“Saçlarının bitiminde

el sürümünden dokunuş günceleri

tarihsiz ve tarifsiz sakıncaların dürtüleri

sardı gözlerini genden gerilen.

Ana rahminde  ceninsel sürtüşmelerden

sevişmelerin doğumu olmak üzere.” AYSUN GÜL

Bu iz sürümü ömürlük devam ettiği müddetçe, varlıklarındaki ehemmiyetin farkındalığını hem bilirler. Bunları yaşarken yaşadıkları yıpranışların ardındaki olgunlukla, enerjilerini tam ve dengeli tutarlar. Onlar aşkın da, sevginin de, arkadaşlığın da, dostluğun da, eş olmanın da en tutkulu ve deşarj olmuş halini yaşarlar, kıskanılacak kadar birbirlerini anlarlar, anlaşabilirler. İkiz  güçler sinerjileriyle, daima hayata pozitiflik katarlar. Birdir onlar ayrı düşünülemezler, tek türdür onlar, fıtratı birlikte tezahür ederler.

SELAM VE DUA İLE