Yalnızlığıma

Anahtarını usulca cebinden çıkarıp bahçe kapısından içeriye girdi… İşte o an gözleri dolu dolu olmuştu… Kendi kendisini teselliye çalışırcasına elini sallıyordu sağa sola, boşverr der gibi…

Ağır adımlarla bahçeden geçip birkaç basamak merdivenleri çıktı… Bir başka anahtarla evinin kapısını açtı, o kadar ağır adımlarla ilerliyordu ki sanki zamanı durdurmak ister gibiydi…

Derinden bir nefes aldı elindeki fileyi mutfağa masanın üzerine bıraktı boş gözlerle etrafına bakındı…

Yavaş, yavaş mutfağın penceresine doğru yürüdü işte o zaman gözlerinden iri iri damlalar dökülmeye başlamıştı bile…

Ben ne yaptım, nerede hata yaptım?

Diye kendi kendini sorgulamaya başlamıştı, biliyordu artık çok geçti.

Yaşanmış onca yıldan geriye elinde ne kalmıştı? Kocaman koskocaman bir hiç…

Ne olmuştu? Neler olmuştu da bir anda yalnız yapayalnız kalmıştı…

O hiçbir zaman unutamadığı o gün geldi şimdi gözlerinin önüne yaşadığı sürece unutamayacağı o gün…

Ansızın elinde bir valizle girmişti içeriye suskundu…

Nedense yüzüme bile bakmıyordu… Acaba neden yüzüme bile bakmıyor? Demiştim kendi kendime…

Tabi cevapları da sıralamıştım yine kendim, ya cesareti yoktu veya, veya yüzüme bakmayı bile istemiyordu…

Öyle ya da böyle gidiyordu işte.

Beni yalnızlıklara koyup da gidiyordu, tek bir kelime söylemeden gidiyordu, hazırladığı valizin kapağını kapadı…

Aynanın karşısına geçti belki de bir daha hiç dokunamayacağım o simsiyah lüle lüle upuzun saçlarını son defa  tarayıp çekmeceden aldığı tokasını taktı… Her nekadar gizlemeye çalışsa da sanırım elinin tersiyle de gözlerindeki yaşları silmişti… Bu arada çantasından çıkarırken yere düşürdüğü anahtarını aldı…

Son bir kez doğrulup önce odanın içinde gözlerini gezdirdi sonra yüzüme baktı baktı ve yürüdü gitti…

Yağmur sessizce yağıyordu.

Garip bir burukluk yüreğimde,

Kelimeler düğümlendi boğazımda

Yaşlar akmaya başladı gözlerimden.

Uzanıp ellerim tutamadı ellerinden.

Sevgili ne olur gitme kal diyemedim.

Düğümlenmeseydi boğazımda kelimeler,

Uzanıp tutuverseydi ellerim, ellerinden,

Anlamsızdı, çok geçti artık yola çıkmıştın,

Bakakaldım ardından sen giderken…

Şimdi sonbaharı yaşayan tarumar olmuş gönül bahçemden evimin sararıp solan bahçesine bakıyorum gözlerimden süzülüp inen yaşlarla yağmurla yarışıyorum…

1dost@sacide

Her Anı Unutulmazdı

Gözlerimi kapattım maziye

Bir ılık süt içtim yatarken

Uyandığımda sen yoktun

Yastıktaki saç tellerin

Yorgandaki kokun

Gitmişti artık yoktu benim için

Aldırma yağan yağmura

Esen ılık rüzgârlara

Dilek tutup;

Kayan yıldızlara bakarken,

Ağlama yokluğumda

Bir kelebeğin hayatı kadar kısa

Bir o kadar da dolu dolu yaşadık aşkımızı

Her anı için değerdi birtanem

Her anı unutulmazdı…

Ümit Tansu ŞİMŞEK

Şiir için oğluma teşekkür ederim…