İlk kez, online cuma namazı kılındı. Evde olduğu için camiye gidemeyenlere… Tüm eğitimler, psikologlar danışanlarıyla terapi, bilgi akışı, toplantılar hepsi online yapılıyor. Hayatımızda daha önceleri skype, Messenger vardı. Şimdilerde zoom ve farklı programlar bunların yerini aldı. Karantinalı günlerde hayatımızı dijital aydınlattı. Annem watsapp kullanmayı ret ediyordu. Hepimizi görmek ve sesimizi duymak adına 70 yaşında teknolojinin bu yönüyle tanıştı. Dijital dünya olarak nitelendirdiğimiz internet, cep telefonları, bilgisayarın insanların hayatlarını nasıl değiştirdiğini ve hızlı bir şekilde dönüşüme ayak uydurduğuna şahit olduk.
Hepimizin eve kapanacağı ve her şeyin teknolojiyle yapılacağı kimsenin aklına gelmezdi, değil mi? Yaşıyoruz ve tanıklık ettik.”iyi ki internet varmış” diyoruz. Sadece bununla kalmıyoruz. Sanal marketler ve internet alışverişlerinin en yoğun olduğu dönemlerden geçiyoruz.
Geleceğe hızlı geçiş yaptık. İş dünyasında e-ticaretin start vermesinin sonrasında ofis ve çalışan sayılarının azaltılıp birçok şeyin bilgisayar veya home ofis şekline dönüşeceğini düşünüyorum. Metropol şehirlerde ki üniversitelerin uzaktan eğitimi devamlılık arz edebilir. Düşünün ki İstanbul’a milyonlarca gencin gitmediğini. Hem aileler için hem de dolup taşan İstanbul’un maddi-manevi rahatlayacağını. Kalabalıklaşan şehirlerde trafik sorununu ortadan kaldırmak, zaman kavramını rahat bir şekilde kullanmak avantajlı bir durum. Hayatımıza kolaylıklar getirdiği gibi zorluklarıda var. Sanal sohbetler, sosyal mesafelerin getirdiği psikolojik ve fiziki rahatsızlıklar. Ben tatmin olmuyorum. Dostlarımla karşılıklı mimiklerine bakarak kahve içmenin hazzını hiç bir şey tutamaz. Mis gibi portakal çiçeği kokusunu içimize çekerek sahilde yürümeyi hangi sanal ortamda yapabiliriz.
Kısacası nice imkânlar sunan internet ve teknoloji beraberinde olumsuzluklarda getirebiliyor. Zamanla iletişim aracı olarak gördüğümüz sosyal medya bizi esir almaya başlıyor. .Toplum olarak internet kültürünü yerinde ve bilinçli kullanmayı öğrenmeliyiz.
