155 i aradım.
“Meşgulüz” diye konuşan mekanik bir bayan sesi beni beklemeye aldı.
156’yı aradım, yine aynıydı. Bu kez sabırla bekledim.
Nihayet çağrı merkezinden görevli biriyle görüştüm.
Saat 15:00’di.
“Koha hastalığım olduğunu, sokağa çıkmamın yasaklandığını, ilacımı almam gerektiğini” dedim.
“Sıradasınız. Görevli arkadaşlarımız size dönecektir.”
Dedi bayan.
2 saat bekledim. Hâlâ ses çıkmayınca, yine 155 numaraya telefon açtım.
“Herhalde unuttunuz. İlacımı mutlak almalıyım,”
“Unutmadık hanınefendi. Sıradasınız. Milyonlarca hasta bizi arıyor, bekleyin. Size mutlak dönülecektir.”
“Tamam da… Eczaneler kapanacak. İlacımı mutlak içmeliyim.”
Dememle görevli memurun verdiği yanıt şuydu:
“Kapansın, nöbetçi eczaneler var. Bekleyin siz.”
Aradan tam 4 saat daha geçti. Bekledim. Hâlâ haber çıkmadı.
İlgi muhteşem.
Tekrar arasam mı?
Düşünüyorum.
E. P
