Keşke “BÖYLE” gitmeseydin.
Bütün anlamlarımı yitirdim bu gece. Zaferim beklemek olacak sanırım. Sıradan saydım ağzıma yakışmayan tüm küfürleri. Ağladım hıçkıra, hıçkıra sesimi duyan hiç olmadı.
Gözyaşlarımla boğuluyordum.
Acıyla donattıyordum her bir yanımı.
İsminin ise boğazımı yakmadan geçtiği olmadı.
Aslında ismin başkasının diline hiç yakışmadı…
Yüreğim!.. Yüreğim neredesin?. Sensizken içimde atan bir şey duruyor. Dünyam kararıyor. Bekliyorum. İnatla bekliyorum.
Ama yorgunum inan, hem de çok.
Hayatımın baharında 80 hissediyorum kendimi.
Dalgalar vuruyor kıyılarına aşkımın. Aşkımsa çoktan açılmış okyanuslara.
Senin yalanlarına susuyorum.
Acıkıyorum mutsuzluğuna, karmaşana…
Avuçlarım açık bekliyorum belki biri gelirde sevgi kırıntıları bırakır diye.
O dünyalara sığmaz aşkına inat, bir parça bile ikram etmedin bana sevgimizden.
Benim olanı bana vermedin.
Bencilsin.
Anneyle çocuğunu ayırmak gibi bu…
Vicdansızlık!
Aslında biliyor musun çok iyi oldu gittiğin.
İşim gücüm yok, sabahtan akşama kadar seni seviyordum…
Birde bu yetmezmiş gibi akşam başımı yastığa koyduğumda, sabaha kadar kokunu soluyordum.
Sonra uykularımda da seni seviyordum.. Sevdikçe ölüyordum, öldükçe yine seviyordum…
Sen kokan yastığıma başımı koyuyorum ve seni uyutuyorum yüreğimde…
Düşlerimde sana kavuşuyorum.
Her gün doğumunda, şafakla birlikte, sen açıyorsun gözlerini içimde…
Her sabah gözümü açtığımda dua olup dökülüyordun sözlerimden.
Seninle başlıyordu yeni gün, seni soluyorum her nefeste…
Öylesine yaşıyorudum işte… Öylesine …
Gitmeseydin yar!
Böyle zamansız gitmeseydin keşke.
Hem dünyamı aydınlatıyordun, hem de karartıyordun.
İyi oldu gittiğin ama keşke “BÖYLE” gitmeseydin…
17.12.2016
