Sevenin sevdiğine verebileceği en DEĞERLİ hediye ona ZAMAN ayırmaktır. ZAMAN insan yaşamından kalan GÜNLERİ birer birer alarak giderken, asla geri gelmezken ve nedense geri gelmeyen zamana üzülürken insan, giden zamanın içinde kendi de dahil ne vardı yada kendi yaşam pastasından hangi dilimi kesip vermişti o zamana bunu pek de önemsemez…
Babanıza annenize eşinize sevgilinize çocuğunuza arkadaşınıza ve tabi ki dostlarınıza ZAMAN ayırıp onları dinlemek onlarla sohbet etmek varsa onların bir sıkıntısını dinleyip belki beraber çözümler üretmek yada farklı pencereler açmak, onları anlamaya çalışmak onlara kendilerini sizin nezdinizde DEĞERLİ olduğunu gösterecek en paha biçilmez bir davranıştır ki insan anlamaya çalıştıkça gelişir ve dahi kendisiyle yüzleşir yani anlaşılmaktan önce anlamaya çalışmak SEVGİNİN ERDEMİNdendir. Bu erdemi habire giden zamana yükleyip göndermekse seven tüm ruhların dimağında sonsuz bir lezzettir. Bunun bir günü olmaz.
GÜN sevgiyle yaşanır zaten sevgisiz GÜN kayıptır, yitiktir en derin okyanuslarda batık gemiler gibi sahipsiz ve kimsesizdir. Tüm sevgiler GÜN içinde barınır ve korunur. İnsan zaman ayırıp EMEK veriyorsa her türlü sevgisini KORUR YAŞATIR ve kaybetmez. İnsanı KAYBETTİGİ değil YAŞATTIĞI sevgiler İNSANLAŞTIRIR Sevgiliyi severken, günün sunduğu zamanı da SEVEREK sevgiliye sunmak gerek ve sadece sağlık gibi giden GÜN de geri gelmiyorsa ve günü seviyorsa insan…
Anneye babaya eşe sevgiliye arkadaşa ve tabi ki dostlara kısaca her SEVGİLİYE ayrılacak zaman mutlak vardır o zaman….Nil
