Uzman bir kadronun siyasetin ahlaki boyutunu enine boyuna düşünmeli ve topluma verdiği mesajlarla kamuoyu yaratmalıdır. Toplumu eğitmeye yönelik teorik bilgiler geliştirmeli uygulamasını iktidarların yapması sağlanmalıdır.
Kültürel olarak oya tahvil edilebilen birtakım argümanların üzerine gidilmemelidir. Hatta hiç konuşulmamalıdır. Sosyal hukuk kuralları kapsamında gerekli olanlar söylenmelidir. Bu konuda siyasilerin dürüst ve güvenilir olması gerekir. Ayrıca hukuk kuralları siyaset üstü olmalıdır. Siyaset yapanların özellikle bu konuda yalan konuşmaması esas olmalıdır. İnsanımızın da yalan konuşana bakmaması gerekir. Çünkü siyasetçi, ağır başlı olmayı gerektirir. Hukuk kuralları siyaset üstü olması gerekir derken, yalan karıştırılmaması gerektiğini ısrar ederken, olaya dini motifleri karıştırıp yalanla göz boyamaya kalkarsan, siyasetin ahlakını çöpe atmış olursun.
Siyasiler uygulamalarında toplumsal değerlerin içinin boşaltılmamasına bakılmalıdır. Bu konuda gereken yapılmalıdır. Bir çocuk, siyasi bir liderin konuşmasından küfür öğreniyorsa, düşünürlerin hâli harap demektir.
Küreselleşme diye estirilen rüzgâra, doğrudan göğsümüzü siper edeceğimize, kendi değerlerimize bağlılığı ön plâna çıkarmalıyız. Kendimize duyduğumuz saygının üzerine kimseyi çıkartmamalıyız. Siyasi olarak el alemin dediği önemli değildir. İnsanımızın bunları bilmesi gerekir. Burada bilmek demek, çok okumak bilgi sahibi olmak gerekir.
Ahlaksızlığı ahlak diye topluma kabul ettirmek isteyenlerin söylemlerine ketum davranmalıyız. Bu davranışlara cevap dahi verilmemeliyiz. Demokrasilerde iktidar, milli birlik ve beraberliği için, çalışma alanlarını artırmalıyız.
Devletin bekası adına, koruma ve kollanması üretimin artırılması, ayrıca güzel sanatlara gerekli özen gösterilmelidir.
İktidar vatandaşını rahat uyutuyorsa, geçimini, eğitimini ve geleceğini düşünerek uygulamayı ona göre yapıyorsa, demokrasi kurum ve kuruluşlarıyla ayakta olduğunu gösterir.
Devletin el attığı her saksıda çiçeklerin en güzeli açmalıdır. Hoşgörü tüm insanları kapsamalıdır. Refah ve mutluluk topluma yayılmalı, insanlar gülmelidir. Aile aldığı maaşla geçinebilmelidir.
