Kalandar soğuklarından cemreli günlere ulaştık, hadi hayırlısı…
Cemre havada dolaşmaya başladı, şimdilerde suyu kokluyor. Suya ulaştığında önceki yıllardaki suyun tadını bulamayacaktır sanırım. Toprakla kavuşma dönemine girdiğindeyse beton mezarlığından yol bulabilirse hedefine ulaşacak. Anlaşılan o ki cemrenin de tadını kaçırdık. Ama yine de kumrular cemrenin yolunu gözlüyor.
Ben de cemrenin yüreklere düşmesini bekliyorum, hem de hemen. Nevruzu, Hıdırellezi beklemeden Nisanı, yazı gözlemeden, bahane bulup ertelemeden. Yüreklerimizi; cemreye, sevginin sıcaklığına hoşgörüye, sabra, bağışlamaya, paylaşıma… İnsanlığa açmalıyız. Bırakalım cemre olanca gücüyle ısıtsın yüreğimizi, ısıtsın sevgimizi. Belli mi olur? belki taş yürekler ve hatta buzdan duygular bile yumuşar.
Cemre Düştü
Cemre düştü köklerime,
Bahardandır cümbüşleri.
Varamazsa yüreğime,
Boşunadır emekleri.
Cemre düştü yüreğime,
Bahardandır haberleri.
Türkü döksün küllerime,
Aşk doluysa dizeleri.
Cemre düştü yüreğime,
Bahardandır çiçekleri.
Işık saçsın mevsimlere,
Ölümsüzse ateşleri.
Cemre düştü yüreğime,
Bahardandır dikenleri.
Renkler saçsın güllerime,
Sevdalıysa buketleri.
Bahara ihtiyacımız var ve sevgi çiçeklerine,
Sevgiye ve sevginin ölümsüz gücüne.
Zühtü AKYILDIZ
Evet ben de Cemrelerin İNSANLIĞA düşmesinden yanayım. Zira insanlık kayboluyor. Affedin beni amma vahşi hayvanlardan daha beter olmuş. Böyle olmaz. Kendimizi toparlamaz isek çok özlenesi günler göremeyeceğiz maalesef. Her geçen gün kötüye gidiyoruz.