Amerika ile Avrupa Birliği arasında başlayan şirket savaşları Asya’ya sıçradı. Süreç böyle devam ederse sonuçlar hayli acıklı olabilir.
Dünyayı sömüren dev şirketlerin borsadaki hisse değerleri hızla düşüyor. Bu, borsa yatırımcısı için büyük zarar demek. Şirketler batarsa felaket daha renkli seyreder. Tüm çakılmalardan sonra şirketler toparlanırsa, hisseleri ucuza kapatanlar şirketleri bedavaya ele geçirebilir. Bunlar ise genellikle pusuda bekleşen sahipleri ile simsarlardır.
Andy Coghlan ve Debora MacKenzie ABD’nin 2008’de içine düştüğü ekonomik kriz sonrasında yani 2011’de The New Scientist dergisi için ilginç bir şirket incelemesi yapmış. Çalışmada 43 bin çok uluslu şirket taranmış ve hiç de şaşırtıcı olmayan bir sonuç ortaya çıkarılmış.
43 bin dendiğine bakmayın aslında şirket sayısı aslında sadece 1.318 imiş. Başka bir ifadeyle 43 bin şirketin sahibi 1.318 şirketmiş.
1.318’in sahibi ise 147 şirket. Bu şirketler de sadece birkaç yüz kişiye ait.
Bu şirketlerden bir veya birkaçının batması demek, aslında yüzlerce binlerce şirketin batması anlamına geliyor. Birinin batması bile o ülkelerin ekonomisinde dev bir delik açar. Neden mi?
Dünyadaki milyonlarca şirketten sadece bu 43 bin şirket, dünya ticaret hacminin yüzde 60’ına tekabül ediyor. Daha da ilginci bu şirketlerin sadece yüzde 1’i yüzde 40’a hükmediyor.
DERGİ EN BÜYÜK 147’İ ŞİRKETİN İLK 50’SİNİ ŞÖYLE SIRALIYOR:
1. Barclays Plc
2. Capital Group Companies Inc
3. FMR Corporation
4. AXA
5. State Street Corporation
6. JP Morgan Chase & Co
7. Legal & General Group plc
8. Vanguard Group Inc
9. UBS AG
10. Merrill Lynch & Co Inc
11. Wellington Management Co LLP
12. Deutsche Bank AG
13. Franklin Resources Inc
14. Credit Suisse Group
15. Walton Enterprises LLC
16. Bank of New York Mellon Corp
17. Natixis
18. Goldman Sachs Group Inc
19. T Rowe Price Group Inc
20. Legg Mason Inc
21. Morgan Stanley
22. Mitsubishi UFJ Financial Group Inc
23. Northern Trust Corporation
24. Société Générale
25. Bank of America Corporation
26. Lloyds TSB Group plc
27. Invesco plc
28. Allianz SE 29. TIAA
30. Old Mutual Public Limited Company
31. Aviva plc
32. Schroders plc
33. Dodge & Cox
34. Lehman Brothers Holdings Inc*
35. Sun Life Financial Inc
36. Standard Life plc
37. CNCE
38. Nomura Holdings Inc
39. The Depository Trust Company
40. Massachusetts Mutual Life Insurance
41. ING Group NV
42. Brandes Investment Partners LP
43. Unicredito Italiano SPA
44. Deposit Insurance Corporation of Japan
45. Vereniging Aegon
46. BNP Paribas
47. Affiliated Managers Group Inc
48. Resona Holdings Inc
49. Capital Group International Inc
50. China Petrochemical Group Company
Bu sıralamada son yıllarda küçük değişiklikler olmuş olabilir. Öte yandan bunlar sadece dünyanın kaymağını yemiyor. Aynı zamanda neredeyse 7 milyar insan bunlar için alınteri döküyor, bunlar için yaşıyor. “Bir kişiye dokuz, dokuz kişiye bir pul” tabiri bile artık bu hali tariften aciz. Çünkü 147 kişiye 60 pul, 7 milyara ise 40 pul düşüyor.
İsmet Berkan’da bu araştırmadan hareketle 2013’de bir yazı kaleme almış. Berkan yazısını şöyle tamamlıyor: “Baktığınızda, mesela bizde, TÜSİAD’ın kendisini sık sık, ‘Toplam istihdamın şu kadarını, toplam kurumlar vergisinin de şu kadarını üyelerimiz sağlıyor’ diyerek kendisini savunduğunu biliyoruz. TÜSİAD gibi çok az sayıda üyesi olan bir derneğin Türk ekonomisinin yarıdan hayli fazlasını temsil etmesi, ETH’nin üç araştırmacısının küresel düzeydeki bulgularının yerel düzeyde tekrarı gibi.”
Yani 147 şirket dünyanın, TÜSİAD üyeleri ise tabiri caizse Türkiye’nin sütünü, yağını, peynirini, kaymağını indiriyor dolmak bilmez ceplerine.
“Bu 50 şirketin sahipleri kimler” diye bir tarama yaptım. 44’ünün sahibi Yahudi! Bu azgınlar diğerlerinde de hissedar. Yani hepimizi birden köleleştirmişler. Fakat sonları pek uzak gözükmüyor. Bizdeki uzantılarına baktığımızda nerdeyse yüzde 80’ni Sabetayist ve/veya gayrimüslim.
Mesela Volkswagen, Deutsche Bank, Mercedes-Benz, Bayer, Bosch gibi Alman markalarını çektiğinizde ortada Alman ekonomisi diye bir şey kalmayabilir. Bugün şirket savaşı dediğimiz şey de şirketlerden ziyade ülkelere yönelik bir örtülü bir savaş var…
Türkiye’de ise durum batı gibi değil. Batıda kaymak tabakasına bir şey olsa o ülkelerde talan başlar. Şükürler olsun ki bizde bu olmaz.
Bizim de incede yer aldığımız küresel ekonomik sistemi bu sermaye gruplarının adamları yönetiyor. Uzağa gitmeye gerek yok. Ekonomiyi yöneten bakanlar, müsteşarlar, Merkez Bankası Başkanları, çeşitli kademelerdeki diğer kişilere bakarsanız, ya bunların okullarında okumuş, ya bunların şirketlerinde çalışmış, ya IMF, Dünya Bankası vs. gibi örgütlerde görev almış ya da hepsinde birden bulunmuş kimseler görev yapmış ve yapıyor.
Anlayacağınız her yerimizden bağlamışlar. Ama yolun sonuna geldiler.
FED düştüğü duruma bakın. Dün neredeyse bir birilerini yiyeceklerdi. Bize yansıyan kısmı bu kadarsa içteki kavga ne düzeydedir bir düşünün. ABD artık, sadece Avrupa’ya değil, Asya ve bize de saldırabilir. Allah’tan ekonomimizi alabora edecek yani sadece ona bel bağladığımız küresel ölçekli bir şirketimiz yok. Olsaydı halimizi hiç de iç açıcı olmazdı.
Büyümek imiymiş kötü mü, bizimde eline baktığımız dev şirketlerimizin olup olmamasına birde buradan bakın. “Henüz ortada bir şey yok” diyorsanız “1 Ekim ve sonrasındaki bir yılı izleyin” derim. Zira dananı kuyruğu koptu kopacak. Hiçbir güç, yapı ve 
teknoloji kopan bu kuyruğu yerine koymayı becerecek durumda değil.
Çünkü dünyada “yenidünya düzencileri” (New world order) ile buna “yeter artık” diyen diğer kapitalistler iyiden iyiye kapıştı. Kimin galip geleceğini bekleyip göreceğiz.
İLİŞKİLİ MAKALE: Milletler nasıl fakirleştirilir, terör nasıl finanse edilir?
