Dün gece çok düşündüm ve en sonunda bir düşüncede uzun süre sabit bir karar kıldım. Ne miydi düşündüğüm şey? belki herkes için çok basit ama benim için tam bir bilmece ve muamma olan bir düşünceydi. Her insanın bir şeyde yeteneği var ve herkes kendine bahşedilen yeteneği kullanarak, kendine özgü bir hayatın standartlarının dışına çıkar.
Mesel bende düşünme ve yazma yeteneği var. bir başka kişide resim çizme, bir başkasında bambaşka bir şey. işte insanları birbirinin aynı olmaktan çıkaran ve onları beraberce yaşamda hayatın kolaylaşmasını sağlayan aslında aynılıklar değil, bu farklılıklardır. işte bu farklılıklar üzerine düşündüm ve dedim ki kendi kendime keşke hayatımda özlem duyduğum her şeyi çizebilseydim. Mesela en çok özlediğim o sarılışımı, sana olan sarılışımı özledim ve çizmeye çalıştım,ama bazı hatlar çok muğlak ve kesik çıktı. neden mi ayrı olmanın, kırgın olmanın, kalp kırılmalarının olduğu yerleri çizemedim.
Oralarda kalem çizmeye çalıştı,ancak çizgi olması gereken haller aniden bende kelam oldu ve kendi kendime beni konuşturu verdi.meğer ne kadar da içimde derin yaralar varmış da ben ne kadar uzun zamandır kendimle yüzleşmemiş de buna o kadar ihtiyacım varmış ki,çizgi çizmem gereken yerde kalem çizemiyor,kalem kelam olu veriyordu. sonra çizmeye devam edeyim istedim.bu sefer de yüz yüze göremediğim ama resimden gördüğüm suretini çizmek istedim.onu nedense çizebildim.onu çizerken sadece bir resim olduğu için duygu tutulması yaşamadım.
Sonra bir yere geldim.öyle bir yer ki senin için belki anlamsız ama benim için yaşadığım tüm hayatın özeti sayılabilecek bir yere geldim.o yer güven veren kokundu. ben ne yaptım ise onu kendimce kafamda yorumladım,ancak çizgilere dökemedim.şayet bir gün işin erbabı usta birine denk gelirsem, ondan isteyeceğim ilk şey ne olacak biliyor musun sen ey anlamsız sevgili.o ustadan bana sadece ve sadece kokunun nasıl resmedileceğini,kokunun çiziminin tarifini yapmasını ve bu konuda bana yardımcı olmasını isteyeceğim. kokunun çizimini öğrenirsem oradan belki güven veren kokunu da çizebilirim.anlamsız sevgili. Şimdi seni çizgilerin o bazen anlamlı bazen ise silik ve anlamsız dünyasında bırakırken, kelam olup dilimden dökülü veren o anlamsız halinin kelam ile anlam giyen dünyasında bırakıyor,kendi dünyama dönüyorum.önceleri cennet olan,ancak senin cehenneme çevirip ardında bırakıp gittiğin dünyama dönüyorum.hoşçakal ey anlamı olmayan ancak bende anlam bulan anlamsız sevgili…!!!!
