1974 doğumluyum, darbelerin hikâyeleriyle daha doğrusu nefretleriyle büyüdüm. Sanki içimde defalarca bu acıyı yaşadım, hüzün besledim, içim yandı yandı yandı.
Darbe namussuzluktur,
Darbe şerefsizliktir,
Darbe direkt ihanettir, insan darbe yapmaya teşebbüs edecek kadar nasıl hain olur?
Darbenin sonuçları her zaman ağır olur.
Bu milletin yardımlarıyla ve en hassas duyguları değerleri kullanarak büyüyeceksin, sonrada Vatikan’a, CIA’ya ve diğer güçlere kendini ve çevreni satarak memleketin evlatlarını kandırarak milletine silah doğrultacaksın. Milletin paralarıyla alınmış askeri mühimmatı milletini öldürmek için kullanacaksın.
Böyle bir hainlik yüz yılda bir olur ancak, ömrü torpil ve münafıklık ile geçen haramzadelerden de sonunda bu beklenir.
Hainler en fazla torpil müessesesinden besleniyor. Dolayısıyla hep beraber el ele vererek bu torpil rezaletini yok etmemiz gerekiyor.
Kaynaklarını kurutmadığımız yanlışlar gün gelir daha vahim sonuçlarla karşımıza çıkar ve milletimizi derinden etkiler. Hazreti Allah “emaneti ehline vermemizi” emrediyor. Toplum olarak inançlarımızı bilmiyoruz. Bizi medeniyet yapacak değerlerimizi bilmiyoruz. Kimisi kalbim temiz diye geçiştiriyor, kimisi de sadece küçük bir ilmihal bilgisiyle derinlikten uzak yapay şeylerle hakiki mümin olduğunu zannediyor.
Eline azıcık yetki geçtiğinde laiklik vb. kavramlara haksız bir şekilde sığınarak din düşmanlığı yapanlar var. Bu memleket daha dün diyeceğimiz bir zamanda gerçekleşen İKNA ODALARINI unutmadı. Hâlbuki ikna odaları üstü kapalı bir DİNKIRIM’dı ve soykırımdan daha tehlikeliydi.
Peygamber ocağı denen askeri kuruluşlarımızda yıllarca üstü kapalı din düşmanlığı yapıldı, bunları konuşmamız ve gereğini yapmamız gerekiyor. Şu an muhalefette olan veya yakın geçmişte iktidar-muhalefet olmuş partiler maalesef sınıfta kaldılar. Ufak tefek iyileştirme yapan hükümetler de bu konuya % 100 inandıklarından değil oy devşirmek mecburiyetinde olduklarından kendilerini bir şeyler yapmak mecburiyetinde hissettiler ve suni adımlar attılar.
Bunlar bizim çok temel ve hala çözülememiş sorunlarımız. Bu memleket bizim, gidecek başka yerimiz yok. Gidecek yerimiz olsa dahi insanlığın ve İslamlığın gerektiği minval üzere bir medeniyet inşa etmek istiyorsak inançları yaşatmalıyız ki insan yaşasın, devlet yaşasın ve çağlara hükmedelim.
Ben şahsım olarak ülkemin adalet ülkesi olmasını ve tüm dünyaya adalet ihraç etmesini çok arzuluyorum. Dünyada işlenen yanlışlara dur diyecek bir ülke yok maalesef.
Bugün güçlü ülkeler zalimleri oynuyorlar: önce güçsüz ülke yöneticilerini maşaları haline getiriyorlar (gerekirse tehdit ediyorlar veya yok ediyorlar), sonra kaynaklarını büyütür gibi yaparak sömürüyorlar ve üstü kapalı el koyuyorlar ve en sonunda silah başta olmak üzere tüm ürünleri için Pazar haline getiriyorlar.
Bugün dünyada 70 ayrı ülkede savaş var, bunların 65’i İslam ülkesi veya beldesi. Bu 70 ülkenin tamamı fakir ülkeler. Aslında bu 70 ülkenin tamamının sahibi; büyük ülke demokratik ülke diye bildiğimiz, şarkılarını kıyafetlerini ve neredeyse her şeylerini baş tacı ettiğimiz gelişmiş ülkeler. Resmiyette değilse de uygulamada sömürüyorlar.
Darbe çok alçakça, asla kabul edilemez, hiçbir gerekçesi izahı olamaz.
Ancak torpil ve inançlara baskı üzerinden her insana ve her inanana (hangi inançta olursa olsun) darbe yapmayı derhal bırakmalıyız. Yanılıyor muyum?
