2016, size de söylemesi dolu dolu gelmiyor mu?
Böyle aklıbaşında ağır başlı, serinkanlı bir yıl olacakmış gibi.
Kardeşi 2015’e benzemeyecek sanki.
O kadar yedik içtik, evleri süsledik, paralar harcadık, kutladık ne kadar umudumuz varsa kendisine sakladık.
Bugün yılbaşnın ardından yine balkabağına dönüşmüş hallerimizle, rica etsek, çok içten dilesek hani uğurladığmız yıla benzemese gelen yıl. .
Şu ölümlü dünyada savaş nidaları, kanlı sokaklar, sıkışmıştırılmış insan hikayeleri, yanıbaşımızda mülteci dramları, başımızda kartal kesilmiş Rusya, yokuş aşağı hissi uyandıran ekonomik dengelerle, tüm karamsarlıklara 2016 şöyle kocaman bir ‘dur’ deyiverse…
Affedersiniz yaş 45’i de geçti (kalem en fazla bu kadarını yazıyor. )
Aşk, meşk dileyecek zamanlar da bitmiş.
Bildiğiniz üzre, 40’ından sonra azanlar için sopa gibi muhteşem atasözlerimiz duvarda asılıdır! Bu yaşa kadar ne bulduysak eyvallah artık. Doğa aşkı, iş aşkı vs. neyimize yetmiyor.
2016’nın da işini biraz kolaylaştırmak lazım, hangisiyle uğraşsın körpe yıl (Yeni yılda yaş kaç olursa olsun aşk diyenlere başarı dileklerimizle)
Biz huzur dileyelim, mutluluk isteyelim, barış demekten vazgeçmeyelim.
Refah arayalım, dost arayalım ve en çok da vicdan dileyelim..
Dünya Neo Con güçleriyle yıllardır gülümsediği bu kavrama artık muhtaç. Vicdandan arınmış hiç bir başarı mutluluk getirmiyor.
Öyleyse yeni yıl, barıştan ve vicdandan yana pes etmeyen, inadına adil bir hayat diyenlerin olsun.
İnleyen nağmeler
Yeni yılın son günlerinde farklı bir konserdeyiz.
Başlık dikkat çekici; “Notalar Şiddete Karşı” ritm ve konseri. Koroyu oluşturan isimler de ilgi çekici. CHP Genel Başkan Yardımcısı Selin Sayek Böke başta, Konak, Urla belediye başkanları, Işılay Saygın ve onlarca dost.
Herkes katıksız iyi niyetli.
Geceyi koordine eden Muharrem Dayanç sosyal sorumluluk projeleriyle tanınan bir isim.
Dezavantajlı gençleri, lösemili çocukları müzikle hayata kazandırmak için önemli çabaları var.
Bu kez farklı çalışma yapmak, İzmir’in tanınan kadınlarından bir koroyla kadına şiddete karşı farkındalık yaratmak istemişler.
İlk olarak danışma merkezlerinde psikolojik tedavi gören kadınlardan bir ritm grubu anonsu yapılınca ‘tamam’ dedim, gecenin amacıyla bütünleşmiş. Lakin ritm grubunda sayı hayli az. Oysa fikir süper.
Gecede sahne alan flüt sanatçısı Şefika Kutluer harika.
Kadınlardan oluşan koro da keza iyi.
Ama tüm gece bir eksik geldi, yüreğime kondu. Niyet ile akibet arasında irice bir boşluk.
Şiddet gören, acı çeken, zorluk yaşayan kadınlara şarkılarla ulaşmak fikri lüks kaldı.
Gelir elde edilmeyen geceden zordaki kadınlarımıza yansıyan somutta yalnızca ince bir farkındalıktı.
Oysa konu; yüzlerce kanayan yarayla dolu.
Belki o anlarda şiddet gören bir kadının gözyaşı üzerimize akıyor.
Şarkılar güzel ama eğer kadına şiddet gibi bir acıya dokunuyorsan ateşi uzaktan söndüremezsin.
Dayanç ve başta Böke olmak üzere bu yola çıkanların ileride somut katkı koyacak çalışmalara imza atacaklarına inanıyorum.
Yoksa, hep aynı şarkıyı söyleriz; inleyen nağmeler, ruhumuzu sardı….
