Saatler sonra birbirimize veda edeceğiz 2015’le.
Zarına zoruna, karabatak misali bir acı, bir güzelliklere daldırıp çıkarttığı zamanlarına rağmen yine de şükür.
İnsan yaşlandığını galiba en çok bu kelimeden anlıyor, ‘şükür’ diyorsun sık sık. Artan çizgilerine aldırmadan yıllar geçtikçe daha içten şükrediyorsun.
Ama özellikle ülke için güç bir yıldı 2015.
Bir süredir unuttuğumuz iç/dış savaş sendromu etrafı sardı.
Çok canımız yandı, yanıyor, hele ülkenin öte yanında.
E benim için de sürprizleri oldu. Başkent’te patlayan bombalar ölümü yanıbaşımda hissettirdi, ağzımıza bir parmak bal çalan sonra kepçeyle alan günlerle geçti zaman.
Daha çok gebe bir yıl izlenimi bıraktı bende.
2016’da yeni dönüşümler doğacakmış gibi.
Umarım barış, huzur ve güzel günlerin tohumlarını da serpmiş gidiyordur bu zorlu yıl.
TATLISIYLA…
İzmir’de ise asayiş berkemal.
Konak tüneli, yeni fuar alanı, sahil düzenlemeleri, tamamlanan birkaç gökdelen girdi hayatımıza.
Kentte yaşam hala pek kolay değil. Genç işsizlik yüksek, ulaşım sıkıntısı çözülemedi. Kentsel dönüşüm rantsal, binasal dönüşüm olarak ilerliyor.
Kentin ara yüzleri sıkışmış kaldı!
2015’ten İzmir’e ise sanki küçük bir zihin devrimi kalacak görünüyor.
Binali Yıldırım ve Aziz Kocaoğlu çarpışmasından doğacak projelere dair umudumuz var.
Yüz göz boyayacak olanlara eyvallah ancak kent içinde dağ gibi biriken sorunları da yeni yılda görebilseler keşke…
ACISIYLA…
2015’in bu kentte yaşanan acıları vardı elbette. Yalnızca İzmir’de bir yıl içinde 17 kadın şiddet kurbanı oldu, 1500’ü koruma altına alındı. Sığınma evleri fiyaskoya dönüştü.
Suriyelileri kıyılarımızdan uğurladık, ölü bedenlerini karşıladık.
Mültecilerin acılarını izlemekle geçiyor günler. Derme çatma evlerinde çıkan yangında 5 kardeşiyle yaşayan, en küçüğünü kurtarmak için canını veren 9 yaşındaki Buca’lı Helin bu kentte yoksulluğun, çaresizliğin dibini gösterdi.
Bir de yılın son günlerinde iki trafik canavarının kentin ortasında yarışırken, kaldırımda yürüyen genç doktoru öldürdükleri var aklımızda. Trafik terörü merkezde bile bitmiyor.
O DA BİZE SORACAK
Tabii 2015 de bize soracak; ‘Siz iyi miydiniz yeterince’. Her milenyum yılı biraz daha bencil ve tembelleştiriyor geneli.
Geçmişin birbiriyle dayanışan, erdemi zayıfa uzanan elde arayan, lüks yaşamlar yerine ruhun inceliğini, birikimini tartan naiflikleri bu yıl biraz daha yitirdik.
Yardım gecelerine tuvaletlerle gider, reklamlar bitince üç kuruşu derneklere gönderir olduk.
Bir de, gençler olmasa İzmir’de zoru başarma hırsının esamesi okunmayacak.
2015’in en güzel filmiyle bitirelim o zaman.
İzlediklerimin içinde en iyisi John Wells’in Çok Pişmiş’i.
2 Michelin yıldızlı bir restoran şefinin muhteşem azmini anlatıyor. En iyi yemeği yapmak için uykusuz geçen geceler kolaycılığa alışan ruhlara darbe gibi geliyor.
Belki de yeni yılda bize en gerekli olacak kelime bu; azim.
Öyleyse 2016 için ilk dileğimizi söyleyelim:
Barıştan, adaletten, paylaşımdan ve sevgiden yana olanların yeni yılda azmi de çok olsun.
