İnsanın sonu önemli.. Bazen birkaç metre kefen bile nasip olmuyor. Debdebeli dünya hayatı ibretle ve hikmetle noktalanıyor.Bir Yasin-i Şerif okunması, nasip olmuyor. Kelimi Şehadet getiremeden Azrail canını alıyor.
Bir zamanların büyük maşaları, paşaları, dalkavukları, etek öpenleri cenazesine bile gelmiyor.
Darbe yapan, binlerce insanı yerinden/yurdundan eden, 49 kişiyi idam ettiren, bilinmeyen sayıda öldüren, hapishanelere dolduran, 12 Eylül 1980 ihtilal inin baş kahramanı (!), 7. Cumhurbaşkanı, 17 yaşında bir çocuğu astırıp “asmasak da beslesek mi ? ” deme cüretinde bulunan , Türkiye’de 600.000 kişiyi gözaltına aldıran, ölünceye kadar çıplak kadın resimleri çizen, kendini Atatürk sanmış olan , muz ve kaz cumhuriyeti modelini ülkemize sokan yaptığı tabloya “dam üstünde fesleğen” adını verip, resmettiği bitkinin kuşkonmaz olduğu ortaya çıkınca “bizim köyde fesleğenler böyledir” de diyen,”Kıbrıs çıkartmasında bazı yerleri fazladan aldık ki yarın öbür gün yunanlarla masaya oturursak elimizde takas yapacak arsa bulunsun” diyerek Türkiye Cumhuriyeti’nin kozlarını da tüketen, Kenan Evren’den bahsediyorum.
“Ölenlerin ardından konuşulmaz” avantasını aramıza sokanlar olsa da, ölenin arkasından konuşulur, şiirler bile yazılır. Rahmet dilenmez, Fatiha okunmaz; lanet okunur, yerinin Cehennem olması istenir. Karar Allah’ındır.
Firavun, Nemrut, Ebu Cehil, Hitler, Stalin, Neron, Pinocher, Nasır, Sedat gibi tarihte geçen zalimlerin arkasından konuşmayacak mıyız? “Kör ölür badem gözlü, kel ölür sırma saçlı olur” muş. Elbette maşeri vicdan yargılayacak.
“Ben müftü çocuğuyum. “İslam’da kadınların başını örtmesi diye bir emir yok. O tarihlerde kadınların saçları yemeklere döküldüğü için başlarını örterlermiş.” onun zırvalarındandır.
Hayret bu adamın cenazesi, Ankara Ahmet Hamdi Akseki camisinde kılındı, devlet mezarlığına gömüldü. Bu da önemli bir olay..”1400 sene evvelki kanunlarla (Kur’an kastediliyor) Devlet yönetilmez” diyen adam, “Benim cenazemi kılmayın, defnetmeyin, yakın.” diyebilirdi.
Ağa olsun, Paşa olsun, Poşa olsan, Başkan olsan, Vekil olsan, Kefil olsan, Kral olsan ve insan olsan; bir gün yakasız gömleğe koyarlar seni.
Rütbelerini sökerler,hapishane yolu görünür, itibaren beş para etmez, ölümü beklerken ölüp gidersin..
Âmel-i Kâmil, İman-ı Kâmil, İrfan-ı Kâmil, İnsan-ı Kâmil, iyi bir kul olarak yaşamalı, ölümü severek, gülerek karşılamak saadetine erebilmek en güzeldir, ne güzeldir…
Yazımı yine anlayanlar için bir şiirimle bitireyim:
Musalla taşında darbeci adam,
Kimler var başında, kukuma madam,
Emekli aşında, san ki bir Saddam,
Doksan sekiz yaşında, yapyalnız cudam.
Ağa olsan, Paşa olsan, Bey olsan,
Gelirsin böyle musalla taşına.
Deli olsan, Veli olsan, Baş olsan,
Dikerler iki adamı başına.
Kefen, tabut aynı, mezarın toprak,
Üstüne dökülür kuruyan yaprak,
Bunu geçte olsa anlamaz ahmak,
Âmelin bozuksa, hep yersin tokmak.
Konuştun, astın, kestin, oldun Evren,
Hesap vereceksin toprak altında.
Adalet, hak yerini buldu Evren,
Tarihte yazılı, darbe tahtında.
Ölüm diyorlar bunun eş adına,
Bakmaz, çocuk, erkek ile kadına,
Haber vermek zor olur ahfâdına,
Binersin gidersin ebet atına.
KEMÂLİ kalemde edilir nazar,
Nefisler çok çeker, savaşla hazar,
Hakkın Divanında, kurulur Pazar,
Tarih iyilerle kötüyü yazar.
