Ben onu bırakmak istiyorum, artık yoruldum, usandım.
Peşine takılmış bulundum, çok koşturdum, ben usandım o usanmadı.
Bir televizyon programı ile başladı birlikteliğimiz.
Aslında yaşadığım olaylar, sıkıntılarım, yoksulluğum, çileli hayatım tetikledi birlikteliğimizi. Öğrencilik yıllarımdan hatırlarım onun için defterler tuttum, anılarıma yazdım. Kaç anı defteri tutup sakladığımı hatırlayamıyorum.Yalnız gecelerimin tek dostu tek tesellisiydi o…
Bir mektup arkadaşım vardı duygularımı, özlemlerimi ve hayallerimi onunla paylaşmıştım. Elli mi desem, altmış sayfa mı desem; yazdığım mektupları saklamıştım; en güzel anılarım bunlar diye.
Çocukluğumda Aşık Kerem”in, Mecnun”un Ferhat”ın hikayelerini okumuştum. Bu sevdaya çocuklukta başlamıştım. Köy Odalarında köylüler bana bu hikâyeleri okumamı isterler ben de zevkle okurdum onlara…İçlerinden ağlayanlar üzülenler olurdu.
Bir dönem geldi onun sevgisi doruğa ulaştı. Dostlarımın teklifi ile televizyon programlarına başladım. Bir yazarımızın ifadesiyle:” Seyircileri ekran başına mıhlayıp” çivilemiştim, onun sevgisini gönüllere. Üç- beş derken onlarca, yüzlerce programda buluşturdum tüm sevenleri. Ne güzel anılarım olmuştu hatırlar mısınız?
Sonra ben takıldım onun peşine. Seviyordum, tutkundum, âşıktım ve sevdalıydım. Onun sevdasıydı yüreğimi yakan ateş. Benim gibi sevdalıları aramaya başladım, köy köy dolaştığım oldu. Buruk acılara karışmış, yoksul ,yetim gariban yaşamış, kuzuların koyunların peşinde sevdalanmış, yetim kalmış, öksüz kalmış sevdalılarla ulaştım.. Hayatlarını yazdım, acılarını paylaştım yürek yangını hatıralarına saygı duydum.
Televizyon programları yetmedi, el ele tutuşup il il dolaşmaya başladık. Nerede akşam, orada sabah, nerede şölen var biz oradaydık. Bizim gibi sevdalılarla tanıştık, Yozgatlı Sevdalıların selamını ulaştırdık oralara.
Yozgat, Sorgun, Yerköy derken tüm Türkiye de yankı bulmaya başladı sevdamızın sesi. Öylesine sevdalanmıştık ki: gözümüz hiçbir şeyi görmez olmuştu.
Şimdi herkesin huzurunda itiraf ediyorum ki: ben ona aşığım, ben ona sevdalıyım, tutkun kaldım duygularına..
Eskişehir, Bursa, Sivas, Nevşehir, Elazığ, Kars, Isparta, Antalya, Adana, Mersin, Kırşehir, Kayseri, Ankara, Çorum, Giresun,Tokat,Hatay, Simav,Bodrum, Didim, Alaca, Serinyol derken tüm Anadolu”yu birlikte dolaşmaya başladık. Bu öylesine bir sevdaydı ki: ateşine yanıp kül olduğumuz bir aşkın acımasız infazıydı!…
Peşine takılan bendim, kaçan “O” ydu kovalasam da yakalayabileceğimi sanmıyordum. Hep el ele gönül gönüle dolaşmak istiyor, peşimi bırakmayı düşünmüyordu. “Usandım” dedim, “Yoruldum” dedim beni hiç mi hiç dinlemedi. Hep kendisiyle olmamı istedi.
Ne ekonomik sıkıntılarıma kulak astı, ne de çaresiz yalvarışlarıma!.. Bir onulmaz aşkın peşinden koşturduğumu düşünmeye başladım.” Ben yoruldum, usandım dinlenmek istiyorum artık” dedim. Kim dinler?…
Bir ara peşimi bırakacak gibi oldu. “Kutsal Yolculuğa gittin, sana acıyorum artık, ilahi aşkla dol, hayır hasenat yolunda koştur” diyecek gibi davrandı. Ben de sevindim artık peşimi bırakıyor diye…Ama olmadı,” Sensiz yapamam, seni bırakamam !” diye eteğime sarıldı: “Vara Bismillah” dedik yeniden…Çaresizdim, acımasız bir aşığın elinde oyuncak gibiydim.
Herkesin huzurunda itiraf ediyorum:: “Ben de onu seviyorum, ona tutkunum, ona aşığım vazgeçemiyorum!” Onun peşini bırakmak istesem bile o benim peşimi bırakmıyor. Birlikte ağladık, birlikte güldük..Sazın teline takıldı göz yaşlarımız, duygularımız coşunca ağladık, birbirine karıştı duygularımız. Kan kardeşi, can kardeşi olduk onunla..Artık istesek de ayrılamayız.
Yüzlerce dostumuz, binlerce sevenimiz oldu. Hayranlarımız vardı delice seven, hayranlarımız çıktı bizimle ölüme gelen. Sevgi yumağına dönüştü aşkımız, ipek böceğinin ördüğü ağ gibi ördü yüreklerimize, gönüllerimize sımsıcak sevgiler bıraktı unutulmayacak. Dostlarımızın sayısı gün geçtikçe artı ve ülke sınırlarını aşarak dünya dostlarının sevdalılarıyla buluşmaya başladı…
Artık çaresizim, artık bıraktım onunla uğraşmayı, “Gittiği yere kadar gitsin, inşallah hayırda buluşuruz!” diye dua ediyorum…Çünkü ben onun peşini bıraksam da o benim peşimi bırakmıyor. O benim sevdam, o benim aşkım, o benim vazgeçilmez tutkum:
Evet o benim vazgeçilmezim: Şiir Sevdam, şiirim ve edebiyatım, kültür- sanat aşkım!… Mevla nereye kadar gitmemize müsaade etmişse birlikte oraya kadar gideceğiz, sözleştik artık… Siz de dua edin bize: “İlahi Aşkta buluşup göklerde kavuşsunlar” diye…
