Bir hayvan aşığı düşünün.
Kara sevdalı gibi.Varını, yoğunu, aklını, ömrünü hayvanlara adayan.
* *
Bu tutkuyla, sekiz yıl önce İzmir hayvanat bahçesine işçi olarak girer.
O dönem, kentin simgesi fil Pak Bahadur vardır.
Birbirlerine ısınır, adeta bütünleşirler.
Zamanla dişi fil Begümcan getirilir.
İki Asya fili, onun tek uğraşı olur.
* *
Hislerini anlayabilmek, isteklerini öğrenmek için eğitim şarttır.
Profesyonel hayvan bakıcılığı programına başlar.
Sertifikasını alır.
Yetmez.
Üniversite sınavına girer, Veteriner Laborant ve Teknikerliği bölümünü kazanır.
Ama yabancı dil şarttır.
İşe devam ederken, okul ve lisan eğitimini tamamlar.
Belediye, uluslar arası eğitim için Avrupa Hayvanat Bahçeleri Birliği (EAZA) desteğiyle İsrail’e gönderir.
* *
İşçi Rıdvan Ergüzer’e yine yetmez.
Yıllık izninde, kendi imkânlarıyla yollara düşer.
Avrupa’ya gider, hayvanat bahçelerini inceler.
Asya fillerinin anavatanı Tayland’dır.
Dişinden, tırnağından artırır.
Taylan yağmur ormanlarında fillerle birlikte yaşar.
Tavır, davranış hatta çığlıklarını ezberler.
* *
Doğal yaşam Parkı’nda Pak Bahadur’ un yerine gelen erkek fil Winner ve Begümcan’ın sorumlusudur.
İster ki; azmi ve çabası başkalarına örnek olsun.
Üniversite mezunu olarak hakkı teknisyen kadrosunu ister.
Yönetim, kabul etmez.
“Değerim yoksa başka yere gideyim” der.
“Olur” yanıtını alır ve gönderilir.
* *
O yani işçi Rıdvan, yine belediye çalışıyor.
Ama fillerden çok uzakta.
Çöp topluyor.
Tır muavini olarak gün boyu atıkları ana çöplüğe taşıyor.
Hayvan sevgisi hiç eksilmemiş.
Sinekleri bile kovmuyor!
****************
YAZAR NOTU: Olayı gündeme getiren “bizhayvanseveriz.com” grubuna teşekkürlerimle.
